Alles draait, alles gaat zoals het gaat
Hoe moet ik leven
Waar gaat het heen
Alles draait, alles gaat zoals het gaat
Wat gaat vanzelf
Wat doet iedereen wat is mijn plan vandaag

Wende zingt en wij zingen mee. Wende zingt en plotseling zwaait de Regenboogprins naar een passerende motor. ‘Zag je hoe hij keek?’ lacht hij en dan zijn we allebei even stil. Ik slik een traan weg. Want hier delen wij een ander moment, een paar weken geleden nog maar, toen hij en Sis bij mij achter in de auto als twee  jonge tieners speelden en zwaaiden naar iedereen die ze tegenkwamen op de snelweg. Zoveel plezier, zoveel fun, het spatte van ze af.
Dat  had vandaag ook zo kunnen zijn als Sis niet op de dag van ons vertrek verdwenen was van de groep waar ze woont. We zijn zonder haar naar ons chalet vertrokken voor ons Hemelvaartweekend.
Ik zie de prins denken; ‘het is toch anders alleen, het is een leuker spelletje samen. En waar is ze eigenlijk? Als ze maar weer terugkomt.’

Hoe ben ik dankbaar voor alle ruïnes
Hoe aanvaard ik dat wat niet gezien is
Ik wil bergen verschuiven, stof verstuiven
Bruggen bouwen, openvouwen
Kleur bekennen, geven-laten
Falen-landen, beven-opstaan
Blijven branden

Een jonge tiener, zo gebutst, gedeukt, zo graag normaal maar zo niet dat wat ze wil zijn. Met lef en vol woede om wat niet gaat zoals ze wil.  Fietst ‘s nachts over straat, bouwt daar haar feestje, maar zo bang, zo bang voor zichzelf, zo vol dromen en zo bang om talenten te ontwikkelen, om bevestigd te worden in de gedachte dat ze het niet kan. Wat dan ook. Zo graag nodigen we haar uit, om te genieten van de liefde van degene die altijd bij haar in de buurt is gebleven, haar broertje. Om met ons gezellige dagen te hebben, waar niet zo veel hoeft. Zo graag bouwen we bruggen, samen met andere mensen die haar belangrijk vinden.  Maar we falen. We falen hinderlijk. We maken ons grote zorgen. Ik maak me zorgen. En zorgen zijn niet fijn.

Dit weekend merkte ik dat Sis aan mijn grens stond, de grens van een keuze, die Sis zal moeten gaan maken, of wij.  Ik ga niet nog een keer luisteren en kijken naar en diep verdrietige en boze Regenboogprins die niets snapt van de keuzes van Sis.

Ik kijk naar de jongen naast mij. We rijden naar mijn ouders. Hij wilde mee als ik naar ze toe ging. Hij vindt ze lief. Zo bijzonder om hem te zien verbinden met wie voor mij belangrijk is. Voor hem en voor mijn lief is het nodig te blijven branden, hoe dan ook. En Sis? Ook zij heeft een keuze. En die is helemaal niet moeilijk en zwaar. En wij zijn er absoluut om te helpen als die keuze tot vertrouwen en betrouwbaarheid leidt.