Ik rijd langs de winkels vlak bij ons huis. “Oma en ik hebben een geheimpje” zegt plotseling de regenboogprins tegen me. Hij kijkt me veelbetekenend aan. “Kun je het zien?” Ik begrijp direct waar hij het over heeft. Toverend weten.

Toverend weten betekent dat je dingen weet zonder dat iemand je dat heeft verteld. De regenboogprins en ik hebben daar samen veel over gepraat. Soms weten mensen dingen van je die je niet hebt verteld. Een beetje mysterieus is het wel. Vooral omdat je het de ene keer wel weet en de andere keer niet.

Deze ochtend gebeurde er ook zoiets. De regenboogprins houdt van zingen, maar hij zong tot nu toe bijna nooit samen. Waarom? Dat weet ik niet. Deze ochtend echter bij het aankleden begon de regenboogprins te zingen:

Hine(y) ma tov u’ma-nayim

Shevet ach-im gam ya-chad

Dat liedje zing ik vaak voor hem voor hij gaat slapen. En vandaag zongen we het hele lied samen. In perfecte harmonie. Ik wist: dit is goed. Al had ik geen idee waarom. Een moment van toverend weten was het.

Een paar uur later las ik een artikel van Erik Borgman in de Groene Amsterdammer. Het artikel gaat erover dat we weer goed moeten willen zijn. Zoals altijd weet Borgman mij op een ander been te zetten door met zo’n helderheid zijn visie te beschrijven dat er in mij een  HART GRONDIG ‘ja, ik ben het hier mee eens’ ontstaat.  Misschien weer zo’n moment van toverend weten. Want begrijp ik alles wat er staat? Niet direct, daarvoor moet ik het artikel nog een paar keer goed lezen. Maar de woorden die hij schrijft wijzen direct naar een oorsprong waar ik me mee wil verbinden. Met het goede.

De regenboogprins kijkt me veelbetekenend aan: “Weet je’t? ” Nee lieverd, ik weet het niet. Maar sommige dingen zijn ook heel goed om niet te weten. Zoals vrolijke geheimpjes met je oma.

http://www.groene.nl/artikel/we-moeten-weer-goed-willen-zijn