Zaterdag 25 januari 2020 was er het kunstfestival ‘Toon!’ Om 9.30 stonden zo’n 15 studenten paraat om aan de slag te gaan. Ervaring hadden ze nog weinig, maar wel motivatie, en zoals een kunstcollega verderop de dag zei: Ze hadden ‘LEF’!

Iedere student had zijn uiterste best gedaan op het programma dat hij of zijn leverde en zo zinderde de zaterdagmiddag in Cultura in Ede van de energie. Collega’s, vrienden, familie en willekeurige bezoekers dwaalden langs de verschillende expo’s en voorstellingen en inloopworkshops, sommigen met een bril op die het zicht belemmerde. Velen raakten bij het verschillende aanbod met elkaar in gesprek. Allerlei verbindingen ontstonden en nieuwe ideeën werden bedacht en geopperd door zowel bezoekers als studenten.

Als een echte Poeh-beer keek ik trots naar het resultaat van zeven weken hard werken met elkaar.

Zo moet het zijn wat mij betreft. Studenten die hun resultaten in de openbare ruimte tonen en op deze manier op een andere manier feedback krijgen dan via de academische ingang van ons docenten (die mag er ook zijn trouwens).

Het is niet makkelijk en het vergt veel van zowel studenten als docenten, maar de opbrengst is ook groter en dan heb ik het niet over cijfers. Ik heb het dan over direct voelbaar aanwezig zijn in de samenleving – daar inspirerend aanwezig zijn – en misschien wel uitnodigingen ontvangen voor een vervolg op wat je nu hebt gedaan. Dan merk je direct dat je er toe doet en dat jouw eigen creatieve ideeën gezien worden en om uitbreiding vragen. Ik heb het niet alleen over de ideeën van de studenten, ook als docent en in dit geval minortrekker leer ik van het buiten de school opereren. Als ik de projectleider van Cultura tijdens het festival tevreden zie kijken naar de krioelende mensen in het gebouw, weet ik dat hij dit meer wil – hij wil dat Cultura niet alleen voor kunstlievende mensen is, maar hij wil dat kunst van iedereen is. De organisatoren van het POP-UP theaterfestival waren er ook en bespraken mogelijkheden van inbreng tijdens dit festival met de studenten.

Een aantal van mijn CHE collega’s bezochten het festival ook. Het is tof om te merken dat collega’s geïnteresseerd zijn in wat er gebeurt. Ze waren enthousiast en wilden dat sommige expo’s in de school een plek krijgen. Ze zijn trots op deze studenten, ook als ze ze geen les hebben gegeven.

Dus.. even terugkijkend.. ja, het was goed. Ik heb tijdens het proces van het ontwerpen, organiseren en uitvoeren van het festival mensen enorm zien ontwikkelen. Hoe vind je vrijheid? Hoe laat je dingen die moeilijk zijn los? Hoe laat je zien wat er in jezelf leeft. Hoe neem je mensen mee in het verhaal dat jij wilt vertellen? Wat levert het op om iets van kwetsbaarheid te laten zien? Heel veel.

Ik heb studenten verbaasd zien kijken als ze werden benaderd naar aanleiding van hun inbreng en ik heb leiderschap gezien. Eigen leiderschap, in de zin dat mensen zichzelf aanstuurden en tot een product kwamen waar ze trots op mogen zijn. En ook aansturende capaciteiten.

Ja, ik ben heel tevreden. Er is vast van alles te verbeteren aan de minor, maar er is ook enorm veel te oogsten en die oogst is goed! Ik gun studenten meer van dit!