Ik ben op bezoek bij de Hartenberg van ‘S Heeren Loo om een project te evalueren. Terwijl ik met mijn sparringpartner herinneringen deel, komt een kleine gedrongen man van in de 40 samen met zijn verstandelijk gehandicapte puberzoon de ruimte binnen. Ze zien eruit alsof ze blij zijn elkaar te zien, zonder dat ze lachen of praten. Ze passeren mij waardoor ik niet precies kan zien wat er vervolgens gebeurt, maar even later komen ze samen, de vader met een gebakje in zijn hand, mij weer voorbij en nemen plaats aan de tafel tegenover mij. Lees verder →
Artiest in huis
Mufkeekje, sabon, die vierlippige mevrouw, tomaslachje. Zo maar wat uitspraken van de jonge artiest die ons huishouden beroert en onze hersens laat kraken.
Met verwondering en vol bewondering zie ik in de handen van de regenboogprins een windmolen ontstaan. En even later nog een. Vakkundig zijn beide molens in elkaar gezet. Even later komen er allerlei lego-mannetjes tevoorschijn. Eentje met vier hoofden. Een ander met twee paar benen. Weer een ander met een legoblokje tussen hoofd en lijf. Schaterend komt hij ze laten zien. ‘Grappig he?’ roept hij. Ik ben vooral onder de indruk. Heb ik een mini-Dali of Gaudí in mijn huis wonen? De manier waarop hij woorden en beelden verzint heeft absoluut te maken met hoe zijn hersenen werken, maar de uitkomsten zijn kunstig!
