Een paar jaar geleden vroeg ik mij af of de keuze om pleegouder te worden, wat betekende dat ik veel energie in één kind zou gaan steken, ook iets zou kunnen betekenen voor het grotere geheel. Ik was gewend om in de publieke ruimte te werken met theater, workshops, lezingen en trainingen.  Eerlijk gezegd was ik een beetje bang dat ik helemaal niet in staat zou zijn  om zoveel energie te steken in 1 mensje. Ik was bang dat ik mezelf niet genoeg weg zou kunnen cijferen.
Lees verder →