Ik loop door de woonkamer en zie de regenboogprins snel opschuiven naar de hoek van de bank waar mijn lief zijn vaste plek heeft gevonden. Hij pakt vervolgens het kussen waar mijn lief ook tegenaan zat en drukt dat tegen zich aan. In een flits zie ik een leren draaistoel voor me. De stoel waar mijn vader altijd in zat. Mijn zusje en ik rolden ons regelmatig op in die stoel met een boek, of om tv te kijken. Mijn vader stuurde ons dan weer uit de stoel als hij er wilde zitten.
De rabbijn vertelt een verhaal.
200 jaar geleden zei een jonge vrouw tegen haar vader: ‘papa, ik ga trouwen, maar we hebben geen geld voor een jurk.’ De vader dacht even na en zei toen tegen zijn dochter: ‘er is inderdaad geen geld, maar ik zal een lied maken voor je bruiloft die niemand meer zal vergeten’.
‘Made for more’ was de titel van het Impactcongres waar ik een workshop storytelling gaf. In een prachtig klooster in Biezenmortel, in een grote lichte ruimte vol lekkere stoelen en banken zaten we bij elkaar en vroeg ik de deelnemers verhalen te vertellen uit hun leven. Verhalen van mensen in wiens sporen ze nu liepen.
Deze maanden zit ik geregeld in allerlei kamers en zaaltjes en breng mensen bij hun eigen verhalen. In verwondering luister ik vervolgens naar de rijkdom die me vanuit die verhalen wordt aangereikt. Barrières van intelligentie, subculturen en leeftijden verdwijnen en een bijna gewijde intieme sfeer ontstaat. Mensen buigen zich naar elkaar toe en luisteren aandachtig. Het verhaal van de ander haakt aan eigen belevenissen en ervaringen.
De waarde van de belevenissen rondom de koekjestrommel uit het ouderlijk huis wordt niet gezegd, maar wel vertelt. De waarde van dingen die gedaan, gegeven en ontvangen zijn dringt door in het hart.
‘release the river!’ Roept er iets in mij op zo’n avond.
En ‘Be loud my soul!’. Breek door de barrières van gewoonten, afstanden, leeftijden, rollen, geloven en meer heen. Vertel!