Het is inmiddels een week geleden. Samen met Egbert en de regenboogprins vierden we een bescheiden feestje op de Veluwe met familie en vrienden. Een feestje, om wel duizend redenen. Een aantal vrienden vergezelden ons het hele weekend.

We zaten om het vuur en vertelden verhalen. De kinderen bouwden hutten en speelden spellen. We wandelden in de herfstzon door de bruin, geel, rode bossen en dwaalden over de hei. Er werd gekookt en gebakken en zo werd een heerlijke tapasmaaltijd gebrouwen voor iedereen die op zaterdag kwam. We zaten samen in de kapel en zongen taize liedjes en benoemden waar we dankbaar voor waren en we huilden om wie we misten en ook om wat er goed was.

We werden overweldigd door de vele cadeau’s die we kregen. De regenboogprins kon er ongeveer in zwemmen. We ontmoetten vrienden die we al lange tijd niet meer hadden gesproken. We voelden ons verwend, verzorgd en geliefd.

Op zondag maakten we de villa waar we logeerden weer schoon en  namen afscheid. Het was zo gewoon en zo simpel samen. En toen we thuis waren omhelsden we elkaar omdat we zo blij en ontroerd waren om alle goede vrienden en het goede leven dat we konden vieren.