Twee dagen geleden haalden we hem op. Dante, de Spaanse soort van windhond gemengd met andere rassen. De prachtige Dante, die ons bang aankeek toen we hem haalden. Die in paniek raakt van het verkeer in onze straat. Maar ook, die vrij snel gewoon zijn plasje deed, die s nachts alsnog het eten oppeuzelde dat hij overdag liet staan, en die de 2e ochtend al kwispelend naar me toe kwam en zelfs even op zijn rug ging liggen zodat ik hem over zijn buik kon aaien.
Die Dante, die schrikt van iedere man en van iedere plotselinge beweging.
Afgelopen middag wandelden de Regenboogprins en ik in Amelisweerd en vertelde ik dat Dante als hij iemand met een bal zag spelen, misschien bang was dat diegene de bal naar hem zou gooien. Lees verder →