Lijstjes: theater en film.

op

Veel mensen kijken terug over een jaar in december. Ik heb altijd twee momenten. In december kijk ik terug naar mijn eigen avonturen. In juli denk ik na over het afgelopen seizoen. Ik hield dit jaar bij welke exposities, voorstellingen, films ik bezocht en welke boeken ik las. Hierbij mijn lijstje met theater en films. Ik heb een paar online series meegenomen omdat ik die erbij vind horen. De kinderfilms die ik met de Regenboogprins heb bezocht laat ik even links liggen vandaag. Hier is het lijstje. Dit keer op volgorde van wanneer ik ze gezien heb.

Michael Pederson

1.Rond de Noordzee (2Doc)
2. De brief van de burgemeester (2Doc)
3. Nise; o Coracao da Loucura (Netflix)
4. Een heilige avond – Yvonne van de Hurk & Peter Bolhuis
5. Kom geef me een knuffel – Nava Tehila, Geert Koefoed & Co
6. Hotel Rock Bottom – dans
7. Bambie Rambam 1&8
8. Up – Yorien Rienstra
9. Jaime & Vito
10. A tale of three sisters
11. God is een moeder – theater Oostpool
12. De rattenvanger – What’s in a fairytale- theater Oostpool
13. System Crasher
14. Unorthodox (Netflix)
Lees verder →

Multi talent

op



Eigenlijk kan ze denk ik alles wat ze wil.

Tijdens de startbijeenkomst van Art & Creativity 2 vraag ik welke mensen mee willen helpen om het festival dat we gaan doen, te organiseren. 4 mensen melden zich. Topmeiden, allemaal. Jorinde is 1 van hen. Ik ken haar nog niet. Omdat we wat intensiever samenwerken vanwege mijn rol als eindverantwoordelijke raken we in gesprek. Ze vertelt me over haar familie. Ze vertelt me over haar zusje, pleegzusje. Ze vertelt over de musical waar ze in speelt. Tijdens een programma-doorloop zie ik van haar een indrukwekkende fotoserie met daarbij gedichten die ze heeft geschreven. Daarna vertelt ze nog wat meer over zichzelf.  Wat later kom ik erachter dat ze ook zingt en muziek maakt. Jorinde dus. Een jonge vrouw met vele talenten.
Momenteel is ze aan het afstuderen, maar daarna gaan we hopelijk weer samenwerken.

 

 

Tabitha is m’n mattie!

op

Ik dacht altijd dat ik haar voor het eerst ontmoette tijdens een grote reünie van de organisatie waar ik werkte. Maar zij wist me te vertellen dat het eerder was en dat ze als tiener  een keer meespeelde  in een sketch tijdens een ouderavond die ik uitvoerde voor een middelbare school. Uiteraard had ze gelijk.


Toen ze achttien was deed ze mee aan een auditie voor Switch theater, dat ik programmeerde en regisseerde.
Toen ze 20 was, werd ze mijn collega en toen ze 21 was, nam ze een deel van mijn baan over. Kwaliteit, eigenheid, betrokkenheid en een geheugen als een olifant, dat kenmerkt haar.

Tabitha beschouw ik als een wonderlijk mens, zo anders dan ik, alhoewel mensen ons vaak met elkaar vergeleken. Dan noemden ze ons: Charis A en Charis B, of andersom; Tabith A en Tabith B. Waarom mensen dat deden snap ik nog steeds niet helemaal,  omdat we naar mijn idee totaal anders zijn.
Ik vergeet alle namen van mensen die op mijn pad komen, Tabitha onthoudt ze.  Ik kijk naar de grote lijnen, Tabitha kijkt naar de details. Ik wil de (creatieve) leiding hebben, Tabitha vindt het prima om een deelproject op zich te nemen en kan zowel conformeren als haar eigen visie en stempel op het geheel zetten. Lees verder →

TOOИ! j(Morgen te bezoeken)

op

Willen jullie iets doen met je studenten tijdens het ‘Singer-songwriterfestival’? was de vraag van projectleider Hedzerd de Boer van Cultura Ede.
Ja graag!

En zo gingen we op weg. Brainstormen, concept bedenken, programma’s maken, organiseren. Zeven weken lang werd er zoals dat gaat door studenten van de minors Art&Creativity en Creatief Werken keihard, wat aarzelend, struikelend, vol energie, in paniek, enthousiast en minder enthousiast gewerkt aan een middagfestival.

Omdat niet alle studenten muzikanten en zangers waren werd de focus gelegd op GELUID.  Het maakt niet uit wat je doet, als het maar een link heeft met GELUID zeiden de docenten.
En zo ontstond er van alles – workshops, verhalen, exposities, experimenten, theater.
In de ‘baarmoeder’ (de Christelijke Hogeschool Ede) werd de vrucht langzaam maar zeker een echt kindje.  ‘Hoe moet het eigenlijk heten?’  vroegen we ons af.
Een lijst van namen werd bedacht, geproefd en weer afgewezen. Weet je wat? Zei een student toen. ‘We noemen hem TOOИ!

Morgen tussen 12.00 en 16.00  kun je TOOИ! Ontmoeten bij Cultura in Ede tijdens het muzikale singer-songwriter festival (dat nog tot in de late uurtjes door zal gaan)!
Adres: Molenstraat 45, Ede.

En ik moet zeggen – het is een wolk van een festival.

 

 

 

 

 

 

Een andere wereld.

op

De afgelopen week had voor mij hetzelfde gevoel als ik wel eens op vakantie heb. Er even helemaal uit zijn of zo… In een andere wereld kijken, en dat gevoel was fijn. (Reactie 2e jaars studente social work CHE)

 

Vrijdagochtend, kwart over tien. Mensen in rolstoelen komen de zaal inrijden. Een meisje spreekt mij aan. Ze pakt me bij de hand en loopt naar het noodplan waar ze dingen over aan mij vertelt. Ik versta er niets van. Een van de spelers komt naar me toe. ‘Wanneer beginnen we? Ik ben bang dat ik alles vergeet. Moeten we alvast naar de gang lopen?’ Een andere speler loopt 4x de route van de gang naar het podium. ‘Hier moet ik langs he?’ Zegt ze. ‘Ik ben zo zenuwachtig’. De tranen beginnen over haar wangen te stromen. Er staat direct een van mijn studenten bij haar die haar moed inspreekt en zegt dat we de klus samen gaan klaren. De als klok en zee geschminkte Meryam staat met haar witte bruidsjurk en prachtige witte hoed voor zich uit te staren. Af en toe ziet ze iemand die ze kent. Dan zwaait ze. Een bezoeker wil duidelijk niet naar binnen. Hij lijkt bang. De technicus wenkt me. ‘Wanneer moet de film aan?’. Lees verder →