Humaan.

op

Via Linked In zag ik een filmpje van een oude man, 96 jaar oud, die voor de rechter moest verschijnen ergens in Amerika. Of hij nou te hard of te langzaam reed is me niet duidelijk geworden. Wel zag ik een vader van een 63-jarige gehandicapte zoon, die ernstig ziek is. Een vader die zijn zoon regelmatig naar artsen moet brengen. En ik zag een diep ontroerde rechter, die hem leek te zegenen met zijn handen, een soort kruisteken maakte en hem niets ten laste legde. Een verhaal over medemenselijkheid. Een verhaal over kwetsbaarheid. En een verhaal dat mensen oproept met hun hart te luisteren naar de verhalen van ‘veroordeelden’.

Zandverhalen in Elburg

op

Zand is er, maar liefst 4000 kubieke meter uit het Markermeer is door 35 kunstenaars omgezet in drie hallen vol sculpturen  die oud- en nieuwtestamentische verhalen vertellen. En wat de interpretatie van deze verhalen voor invloed had op Europa.
Aad Peters, de samensteller en eigenaar van de tentoonstelling in Elburg, is een verhalenverteller en dat merk ik als ik langs de beelden dwaal. Oude deuren, knokige olijfbomen, koffers, vioolkisten, horens van dieren, geweien, oude huiden, flessen (met geesten daarin?) liggen half verborgen in het zand. Het is alsof de wind net zo lang tegen de zandkorrels heeft geblazen tot het verleden zich via de voorwerpen en reuze sculpturen Openbaarde. Maar nooit helemaal want een deel blijft verborgen in het duin. Lees verder →