Sinds een paar maanden heeft de regenboogprins een nieuwe fascinatie. Hij verzamelt, knutselt en print allerlei maskers. En het liefst zo monsterlijk mogelijk. Aan de deur van zijn slaapkamer hangt een piratenschedel en een briefje met een eruit stekende monsterhand er aan geknutseld, waar op staat geschreven; ‘kamer van J’. Lees verder →
Het is 12 januari 2017. Met de regenboogprins rijd ik over de A27 richting huis. De prins kijkt naar buiten, naar de auto’s, de weg, de stoplichten en zegt plotseling:
“Het is nu al een tijdje 2017 en er is nog helemaal niet iets veranderd! Dat is gek. Het is toch al wel echt 2017. Alles is nog hetzelfde, hoe kan dat?
Dat moeten we maar eens aan de baas van Nederland gaan vragen!”
Goeie vraag. Weet niet of Rutte de baas van Nederland is, maar hij vertegenwoordigt wel het gezag, dus bij deze meneer Rutte; hoe kan het eigenlijk dat alles nog precies hetzelfde is?
De regenboogprins leerde dit jaar de wereld kennen. Uiteraard wist hij al van het bestaan van andere landen af, maar het leek pas tot hem door te dringen toen hij letterlijk met lief en ondergetekende met kerst 2015 naar Duitsland trok om daar goede vriendin Natalia, haar kinderen, hun vader en opa te ontmoeten.
Ik rijd langs de winkels vlak bij ons huis. “Oma en ik hebben een geheimpje” zegt plotseling de regenboogprins tegen me. Hij kijkt me veelbetekenend aan. “Kun je het zien?” Ik begrijp direct waar hij het over heeft. Toverend weten. Lees verder →
– Ik vond het heel leuk om je te leren kennen!
De regenboogprins springt op en neer terwijl hij zegt ‘ Ik ook!’
– We gaan morgen naar Machiel en Albertje.
De regenboogprins springt op en neer terwijl hij grappige geluidjes maakt.
– Jij mag mijn T-shirt van Lucky Luke.
De regenboogprins springt op en neer en hij lacht terwijl zijn ogen stralen.
Ik kijk nu meer dan anderhalf jaar naar de prins terwijl hij In de lucht springt als hij blij is. De prins is geen 3 maar 8 jaar oud waardoor zulke spontane reacties plotseling opvallen. Niets in mij wil de prins echter in deze omgangsvorm remmen. Nee, langzaam maar zeker begint zich juist een visioen over de toekomst te vormen in mijn hoofd. Geen vriendelijke knikjes of formele ‘dank je wels’ zie ik voor me, maar een algemeen aanvaarde norm om te springen.
Als je een cadeautje krijgt, als je afscheid van iemand neemt als je het leuk hebt gehad, als je iemand heel erg leuk vind spring je een paar keer in de lucht terwijl je stralend lacht. Wat een energie zal er loskomen. Ik kijk er echt naar uit!