Dat deze blog bovenstaande titel moest hebben, wist ik zeker. Ik kwam de term tegen in het boek ‘Oud zeer’ van Bram Bakker, die het weer had gehoord van het advocatenechtpaar Knoops.  Een inspirerende term. Ik kom er  aan het einde van deze blog op terug.

Mijn profiel is die van de inspirator.

Ik inspireer, maar ik ontwikkel mezelf ook door geïnspireerd te worden. Afgelopen jaren waren op zijn minst paradoxaal. Er was inspiratie en er waren ook processen die me uitputten.  En dan waren er ook nog de andere grote vragen waar ik helemaal geen tijd voor had om me in te verdiepen, maar die me wel veel zorgen baarden. Ik leefde vaak tussen vrees en hoop, tussen frustratie en missie. Ik deed mijn best iets te betekenen, maar vaak lukte dat helemaal niet, juist bij zaken die ik zo van belang vond.  Door de zorg voor mijn pleegzoon kwam ik in de wereld van Jeugdzorg terecht. Een weerbarstige wereld aan alle kanten. Ik ben ongelofelijk dankbaar voor de mensen van Carehouse die al zoveel jaar echt klaar staan voor onze telg. Met name de mensen die met ons samenwerkten en de hele context om onze pleegzoon heen meenamen heb ik gewaardeerd, zoals de therapeute die met iedereen belde en een levensverhaal voor hem schreef dat  we via EMDR voor hem mochten voorlezen. Carehouse en de therapeute zijn voorbeelden van organisaties en mensen die zorgvuldig en humaan werken.  Deze dingen wil ik echt genoemd hebben voordat ik bij het deel wat ik verfoeid heb kom. Lees verder →