Samenwerken met ouders van uit huis geplaatste kinderen.

Morgen is het symposium ‘Pleegzorg en Gezinshuis 2020’. Een symposium waar vele professionals, gezinshuisouders en pleegouders aan meedoen en deelnemen. Ook ik ben erbij. Samen met Mariam Tempelman en Anne-roos van der Meijden heb ik een aandeel met mijn eigen verhaal in het openingsprogramma. Daarnaast voer ik namens de Christelijke Hogeschool Ede, een theaterlezing uit over hoe je samenwerking tussen ouders en pleegouders en gezinshuisouders kunt versterken. Samenwerken kan heel hoopvol zijn, dat weet ik uit ervaring. Het zijn de kleine dingen die het verschil maken.
Tijdens de lezing werk ik samen met twee actrices; Mariam Tempelman en Alie Wiertsema. Welke kleine dingen maken het verschil? We vertellen het morgen. Enne… we hebben dat natuurlijk niet zelf verzonnen. Gezinshuisouders, pleegouders, ouders, professionals en uithuisgeplaatste kinderen zijn gehoord! Wat zij belangrijk vinden is samengevat in het onderzoek ‘Jouw gezin, mijn zorg?’.  Op de verhalen van alle participanten van het onderzoek,  is de theaterlezing gebaseerd. Morgen dus, om 15.15 tijdens het symposium! Martine Noordegraaf, lector jeugd en gezin en eindverantwoordelijke voor het onderzoek zal tijdens deze dag ook een masterclass ‘Samenwerken werkt’ verzorgen. Het leuke is dat het hele symposium nog drie weken digitaal beschikbaar blijft voor deelnemers, dus mocht je iets gemist hebben, kun je het altijd op een ander moment bekijken. Ik heb er in ieder geval zin in. Waarom? Het is leuk en het is ook nog eens heel erg belangrijk. Omdat we wat mij betreft  gaan voor emotioneel gezonde volwassenen en een inclusieve samenleving, waar falen mag en veiligheid de basis is. Failing forwards voor iedereen, maar wel met je beste beentje voor.

Het prachtige risico van onderwijs: Onderwijzen. (3)

‘Je hebt recht op onderwijs’ was ooit een zin in een voorstelling die wij uitvoerden op een middelbare school. Een hoongelach steeg op uit de zaal. Leerlingen ervoeren het onderwijs als een plicht en niet als een recht.  Het is dus een ambivalente eer om leraar te zijn. Die ambivalentie werd bij mij nog wat groter na het lezen van een hoofdstuk over  lesgeven in het boek ‘Het prachtige risico van onderwijs’ van Biesta. Maar het werd ook spannender en mysterieuzer.

image

 

Lees verder →