Van twee kanten – podcast.

https://www.volkskrant.nl/kijkverder/t/podcasts/serie/van-twee-kanten/we-omarmen-ons-pleegkind-zoals-hij-is/

Een aantal weken geleden vroeg Sylvia Huisman, communicatie-adviseur bij Vitree of ze mijn naam en die van mijn lief door mocht geven voor een interview voor de Podcast ‘van twee kanten’ van de Volkskrant. Inmiddels is het interview gedaan en gepubliceerd. Als je ‘m nog niet gehoord hebt; hierboven staat de link. Misschien  wil je’m eerst luisteren voor je verder leest.  Lees verder →

Sis dient zich aan.

Sinds half februari is de zus van de regenboogprins  van het gezinshuis waar ze woonde, wegens een breakdown verhuisd naar een crisisopvang. En sinds die tijd haalden wij haar (tijdens de lock down) wekelijks op voor een wandeling. Twee weken geleden ging het slot weer open en nu komt ze ook logeren. Ik noem haar online Sis.
Sis is dertien en leeft via haar telefoon, daarnaast heeft ze honderden wensen en een goed relativeringsvermogen omdat veel wensen nog iets te kostbaar zijn en ze dat gelukkig beseft. Ook is ze grappig en op een leuke manier sarcastisch.
De Regenboogprins leert van haar gretig alle mogelijkheden die een mobiel heeft en vindt het heerlijk om zijn zus zo vaak te zien.
Gisteren, tijdens een wandeling, zei lief ergens tegen de Regenboogprins, ‘Het leven is heel simpel’. Nou, daar was Sis het niet mee eens. En daar kan ik goed inkomen.
Haar leven is allesbehalve simpel.

Er is veel gebeurd,  al vanaf haar babytijd.  Daarna 5 verhuizingen naar andere plekken. Dat is hartstikke ingewikkeld voor een kind. We hopen dat we in de rol van soort ‘oom en tante’ ruimte kunnen geven aan de band tussen broer en zus de komende jaren tijdens weekenden en vakanties.

Voor mezelf is het wel weer even wennen. Met z’n vieren is er een totaal andere dynamiek dan met z’n drieën. Regenboogprins heeft plotseling een speelkameraad. Dus doet minder appèl op ons. Tegelijk hebben we een vertrouwd ritme opgebouwd met tijden voor beeldscherm, en andere gewoontes en gebruiken, die Sis heel anders doet. Dus weer opnieuw zoeken naar evenwicht en balans. Benieuwd welke avonturen we nu weer gaan beleven.

Waardevol werk

Gisteren was op de Christelijke Hogeschool Ede waar ik werk de première van de filmreeks ‘Samenwerken tussen ouders en pleegouders’ (een project dat mogelijk is gemaakt door het programma ‘Versterken van de kracht van pleegouders’ van de NVP, Jeugdzorg Nederland, VNG) n.a.v. een onderzoek waarbij ik als interviewer en regisseur betrokken was. De filmreeks is geïnitieerd en ontwikkeld door het Lectoraat Jeugd en Gezin, aangestuurd door lector Martine Noordergraaf.

Illustratie: Jedi Noordergraaf

Het was een bijzonder moment waar allerlei organisaties bij elkaar zaten.
Kunstenaars, filmmakers, professionals, pleegouders, ouders en onderzoekers bekeken twee korte films en gaven hun reactie. Ik word zo blij van dit soort momenten. Een inclusief moment waar iedereen na moet denken over hoe hij of zij zijn woorden formuleert omdat allerlei betrokkenen aanwezig zijn.
Pleegouders, ouders en professionals kunnen veel meer samen afstemmen dan er tot nu toe gebeurt. Onderzoekers kunnen de weg wijzen naar wat werkt in samenwerking, door mensen (professionals, ouders, pleegouders) in de praktijk te interviewen en zo de praktijk beargumenteren en richting geven aan mogelijkheden. Kunstenaars, filmmakers, verhalenvertellers,  theatermakers, tekenaars kunnen in beeld brengen wat moeilijk is om te zeggen. Kunnen ruimte geven aan emoties en verbeelding en zo de cognitie en abstractie voorbij gaan. Ik ga ervoor om hier aan bij te dragen.

Dankbaar dat ik hier aan mee mocht werken. Via deze link kun je de films en de onderzoeksrapportage lezen.

Versterken van de kracht van pleegouders

 

Buitengewoon bijzonder hoe dingen soms gaan.

Een paar jaar geleden vroeg ik mij af of de keuze om pleegouder te worden, wat betekende dat ik veel energie in één kind zou gaan steken, ook iets zou kunnen betekenen voor het grotere geheel. Ik was gewend om in de publieke ruimte te werken met theater, workshops, lezingen en trainingen.  Eerlijk gezegd was ik een beetje bang dat ik helemaal niet in staat zou zijn  om zoveel energie te steken in 1 mensje. Ik was bang dat ik mezelf niet genoeg weg zou kunnen cijferen.
Lees verder →