De Regenboogprins is inmiddels 14 jaar en zit in de 2e klas van de middelbare school. Met zijn autisme zit hij dus nu ook gedeeltelijk in de puberteit. Gedeeltelijk omdat een stukje van hem nog jonger is, meer ergens in de basisschoolleeftijd. Maar zijn lijf is helemaal en volop puber. En dan heeft hij ook nog een aantal dingen meegemaakt in zijn leven waardoor hij in zijn basis erg onzeker is. Hij woont bij ons en hij is net zo goed onze zoon als onze pleegzoon, maar de pijnlijke dingen die gebeurd zijn, zijn nooit uit te gummen. 
Ik heb al een tijdje niet meer geblogd over de Regenboogprins omdat ik aan het uitzoeken was, wat er eigenlijk vermeldenswaardig is aan deze pleegpuber. Als je kind plotseling besluit om hele middagen en ook delen van de avond op zijn kamer te verblijven, geeft dat rust, maar je maakt ook niet echt mee wat er zoal in het hoofd gebeurt en veel spannends of ontroerends valt er dan niet te schrijven.
Maar vandaag bedacht ik me dat het toch wel weer eens leuk was om iets te schrijven en zostraks was er ook nog een heuse aanleiding. Lees verder →