Er tussenin (over Sis)

op

We ontmoetten haar voor het eerst zo’n vijfenhalf jaar  geleden. De zus van de regenboogprins.

Charissa Bakema

Ze verhuisde toen van een jeugdzorg-instelling naar een gezinshuis.
We bezochten haar in het gezinshuis iedere zes weken. Meestal gaf de Regenboogprins het aan: “Ik heb wel weer eens zin om naar Sis te gaan..” zei hij dan. Het was altijd zo geregeld en Sis kwam ook af en toe bij ons. Zo ging dat vijf jaar in een gestaag ritme door. Totdat er een barst in het evenwicht kwam.  Lees verder →

Neusgekneus

op

Je hebt geleerd om je grens aan te geven, je doet dat op de manier waarop je dat hebt geleerd en toch krijg je een dreun op je neus. Dat overkwam de regenboogprins een paar weken geleden. Iedere dag verkleurde de neus. Van lichtgeel, naar groenig, naar blauw en weer naar geel en tenslotte weer normaal. Het verwerkingsproces verliep iets anders. Lees verder →

Een God van ontferming?

op

F649EF21-A0C8-4B25-A8C9-E8E37D471082

Ergens blijft in mij het vermoeden huizen dat de Here aan wie ik probeer te ontsnappen en de niet-God die ik probeer te vinden, beiden niet bestaan. Dat er een andere God moet zijn. Een God van ontferming. Maar waar verdomme, waar dan toch? De gelovigen hebben hem verstopt achter het gordijn van hun onwrikbare en onwankelbare weten. Zolang ik nergens een opening zie, nergens een spleet waar ik doorheen kan kijken, kan ik niets anders doen dan een beetje tasten – Stevo Akkerman (Donderdagmiddagdochter)

In dit boek  nam de schrijver mij mee naar een soort van gedeeld verleden, waar ik niet met een vrijgemaakte, zoals Stevo Akkerman, maar een evangelische bril in participeerde. Ik zag mezelf weer als 14-jarige in gevecht met mijn ouders en de predikant van onze kerk; een kerk kon toch met alle respect op geen enkele wijze vóór kernwapens zijn? Daar wilde ik niet meer naartoe. Het gevolg was dat ik  op zaterdagochtend naar een bijbelstudie van een goedwillende ‘vergadering der gelovigen’ leraar moest om woorden op stippellijntjes van niet afgemaakte bijbelverzen te schrijven. Dat hielp niet.  Lees verder →

Hoe de huid weer heel werd

op

De feniks vloog naar de zieke vrouw toe. Hij landde op haar kapotte lichaam en liet een traan vallen. De gebarsten huid heelde.

img_2673

Het is waarschijnlijk niet zo verwonderlijk dat ik met kerst op de een of andere manier altijd bezig ben met het thema moeder en kind. Het christelijke kerstverhaal draait daar immers om. Maar sinds de regenboogprins bij ons woont hebben de gedachten huid gekregen. Ze zijn tastbaar geworden.  Ze hebben vlees en bloed gekregen.  Lees verder →

40 dagen duister (dag 17: au!)

op

Het is de gewoonte om na een tijd te stoppen met medicijnen om te checken of ze werken en of ze nog nodig zijn. Aarzelend en onzeker gingen we er in mee.  Zou hij dat aankunnen? Meteen de dag nadat we stopten zagen we het effect. We zagen de kleine jongen veranderen van een dappere prins in een angstig en boos vogeltje dat zich plotseling voor ons verstopte en dacht dat hij zich tegen ons moest verdedigen. Au. Dat deed heel erg pijn.

 

image Lees verder →