… ik kreeg een prachtige brief van Anita:
Mijn hart vult zich nog steeds met dankbaarheid en in mijn hoofd speelt de ene mooie herinnering na de andere zich af als ik terugdenk aan de lessen van de Theater & Creativiteit minor. Ik neem je graag mee in een paar van deze herinneringen.
Helaas had ik een les gemist. Ik had uitgesproken dat ik misschien wel weer iets met dansen wilde doen voor onze voorstelling, daar hadden we wat mee gespeeld en nu krabbelde ik direct weer terug. Een gevoelig punt. Dus ik bleef thuis. De ochtend les was lang en breed voorbij voor ik durfde te reageren op de vragende berichten met uitgesproken zorgen om mij. Charissa vroeg of ik die dag toch nog even langs kon komen. Ik voelde me ondertussen best wel schuldig en heb haar in de middag opgezocht op school. Al snel kwamen er tranen, ik zat vast in mijn hoofd en durfde niet. Lees verder →