Mijn veranderde reactie op de Regenboogprins.

op

Edited in Prisma app with Cartoon

OPGETOGEN

Ik herinner me nog dat kereltje van 7 dat daar stoer voor me uit liep met mijn tas, die hij voor mij droeg. Dat ventje met die grote ogen die me iedere dag verraste met zijn bijzondere verhalen. Dat kereltje dat zijn verdriet de wereld in schold en de tafels en stoelen in de klas verschoof. Die lieve kleine prins die ik dag aan dag naar school en weer terug reed. Opgetogen was ik en met mij vele anderen. Vrienden, kennissen, familie, juffen, meesters en hulpverleners leefden mee. Hoe moeilijk soms ook, iedere dag ervoer ik ook die opgetogenheid. De blijdschap om deel uit te mogen maken van zijn leven. Om heel dicht bij hem te kunnen leven.  Ik vertelde, ik schreef, ik fotografeerde en bracht onze gezamenlijke avonturen in beeld met zijn toestemming.

Lees verder →

Spooktocht

op

De Regenboogprins wordt groter. En dat leidt tot allerlei nieuwe ervaringen als (pleeg)moeder. Afgelopen week wilde ik op een avond nog even een wandeling maken. Ik verleidde de Regenboogprins om mee te gaan en we gingen op pad met krijtjes en zaklantaarn om een speurtocht te maken. De prins rende vrolijk vooruit, maar niet meer dan 25 meter; hij zorgde ervoor dat hij mij bleef zien. De pijlen die mij de weg wezen als speurder fungeerden op deze manier vooral als vertrager (en de bijbehorende ergernis) omdat ik natuurlijk al lang bij de pijl was als hij hem had getekend. Op een gegeven moment veranderden de pijlen in spoken. Was het een aankondiging voor wat er daarna gebeurde?

‘Je mag ook wel wat verder vooruit lopen’ hoorde ik mijzelf zeggen. ‘Dan wordt het een echte speurtocht en moet ik je ook echt zoeken.’  Ik verwachtte eigenlijk dat hij het niet zou doen, maar plotseling rende hij vooruit en riep ‘okay! Maar dan wordt het echt moeilijk hoor!’
Ik kon eindelijk een beetje vaart maken en liep vergenoegd de pijlen van de Regenboogprins te volgen. Een paar minuten ging dat goed.

Lees verder →

Een slechte dag?

op


‘Hij heeft een lastige dag’ appt zijn begeleider me. ‘Hij had een lastige zware dag’ zegt zijn meester als ik hem ophaal van school. Een wit hoofd met blauwe kringen er onder staart mij aan. In de auto zegt hij ‘het was een slechte dag, ik deed veel slecht vandaag’.  Ik zeg: ‘neem eerst maar even een dropje!’ Lees verder →