Een goede leraar…

Onze briljante docent Elwin Semrad raadde ons dringend af om in het eerste jaar van onze opleiding psychiatriehandboeken te lezen. Ik weet nog dat ik hem ooit vroeg: ‘Wat zou u deze patiënt noemen: schizofreen of schizoaffectief? Hij was even stil, streek over zijn kin en leek diep in gedachten verzonken.’ Ik denk dat ik hem Michael McIntyre zou noemen’ antwoordde hij. (Uit: Traumasporen – prof. dr. Bessel van der Kolk)

De kerstvakantie begint morgen. Vandaag was ik te gast bij het Vathorstcollege om te kijken naar de kerstproductie van de 3e klassen. Zo’n 100 leerlingen gaven alles wat ze hadden en lieten hun ontwikkelende talenten zien.  De docenten reguleerden, bemoedigden en steunden de leerlingen. 4 VWO zat in de zaal en moedigde de leerlingen aan door regelmatig tussendoor te applaudisseren. Het was bijzonder om hierbij te mogen zijn. Is dit waar onderwijs over moet gaan? Over mensen die uitgenodigd worden hun talenten in te zetten en die daarin aangemoedigd worden door docenten en ook door de mensen die net een paar jaar verder zijn? Lees verder →

Het prachtige risico van onderwijs: Onderwijzen. (3)

‘Je hebt recht op onderwijs’ was ooit een zin in een voorstelling die wij uitvoerden op een middelbare school. Een hoongelach steeg op uit de zaal. Leerlingen ervoeren het onderwijs als een plicht en niet als een recht.  Het is dus een ambivalente eer om leraar te zijn. Die ambivalentie werd bij mij nog wat groter na het lezen van een hoofdstuk over  lesgeven in het boek ‘Het prachtige risico van onderwijs’ van Biesta. Maar het werd ook spannender en mysterieuzer.

image

 

Lees verder →