De komende tijd ben ik veel aan het schrijven, maken en ontwerpen. Ik schrijf een nieuwe voorstelling, ik maak opzetten voor een paar nieuwe podcasts en ik ontwerp een spel. Tussendoor en ‘s avonds lees ik dan heel graag. Een paar weken geleden gaf een vriendin mij het boekje ‘Jij mag alles zijn’ van Griet Op de Beeck mee om te lezen. Ik twijfelde; was bang dat het over kinderen ging die getuigen zijn van ernstig geweld of misbruik. Maar dat was helemaal niet zo. Het boek gaat over een meisje van negen, Lexi, over haar fantasie en haar levenskracht. Misschien dat je nu al genoeg info hebt om het boek te gaan lezen? Lees verder →
Wat is mijn plan vandaag?
Alles draait, alles gaat zoals het gaat
Hoe moet ik leven
Waar gaat het heen
Alles draait, alles gaat zoals het gaat
Wat gaat vanzelf
Wat doet iedereen wat is mijn plan vandaag
Wende zingt en wij zingen mee. Wende zingt en plotseling zwaait de Regenboogprins naar een passerende motor. ‘Zag je hoe hij keek?’ lacht hij en dan zijn we allebei even stil. Ik slik een traan weg. Want hier delen wij een ander moment, een paar weken geleden nog maar, toen hij en Sis bij mij achter in de auto als twee jonge tieners speelden en zwaaiden naar iedereen die ze tegenkwamen op de snelweg. Zoveel plezier, zoveel fun, het spatte van ze af.
Dat had vandaag ook zo kunnen zijn als Sis niet op de dag van ons vertrek verdwenen was van de groep waar ze woont. We zijn zonder haar naar ons chalet vertrokken voor ons Hemelvaartweekend.
Ik zie de prins denken; ‘het is toch anders alleen, het is een leuker spelletje samen. En waar is ze eigenlijk? Als ze maar weer terugkomt.’
Eitje. Ontdek waar je goed in bent. (boekrecensie)
‘Je kunt oefenen tot je een ons weegt, en je kunt je zelfs heel veel competenties eigen maken, maar pas als je dat gaat doen wat je gemakkelijk afgaat en waar je blij van wordt, en iemand anders moedigt dat in je aan, ga je je talenten ontwikkelen.’
Luk Dewulf
Sinds een jaar of twee heb ik me verdiept in het gedachtengoed van Luk Dewulf over talentontwikkeling. Een visie die me aanspreekt en die ook nog eens heel erg goed toepasbaar is in de praktijk. Luk Dewulf heeft zo’n 39 kerntalenten onderscheiden waarvan ieder mens er zo’n 11-15 heeft. En die talenten samen maken je tot een uniek persoon. Niemand is hetzelfde. Wel worden mensen pas blij als ze datgene kunnen doen wat ze graag doen. Deze week kreeg ik een boekje toegestuurd van illustrator en schrijfster Maria Noljora. ‘Eitje!’ stond er op de voorkant. En ‘ontdek waar je goed in bent.’ Een prentenboek voor kinderen. Met plezier heb ik het boekje gelezen. Het past heel goed binnen de positieve psychologie en de visie van Luk Dewulf.
Ollie en Drom vinden een bijzonder ei.
En uit dat ei komt Struis.
Struis ziet dat andere vogels kunnen vliegen. Hij wil ook vliegen.
Maar Struis wordt blij van rennen, daar komt hij per ongeluk achter.
En dan heeft Struis zijn eigen talent gevonden.
Ollie en Drom kennen hun eigen talent en helpen de dieren in het boek om dat van henzelf te vinden.
Hoe ik het boek ervaar?
Het is alsof ik samen met de dieren een beetje aan het dollen ben op het strand.
Door de vage achtergronden waan ik me als lezer op een eiland. Het geeft me hetzelfde gevoel als een waddeneiland. En eilanden zijn uitermate geschikt om op ontdekkingstocht te gaan. De sfeer in het boek is vriendelijk en zacht. De dieren proberen elkaar te helpen, al weten ze niet altijd hoe ze dat op een effectieve manier moeten doen. De tekeningen nemen me mee in het verhaal. Het is een tof boek om met je kinderen te lezen en na te denken over ieders unieke talenten. Je kunt het bestellen via boekenbestellen.nl
De eerste reacties op Engage the Village.
Vorige week lanceerden Broedgebied en Vitree de eerste podcast van Engage the Village, waar jongeren tussen de 10 en 18 jaar vertelden over hoe de komst van een pleegbroer of zus hun leven beïnvloedde, gemaakt door Wouter Nieuwenhuizen en het Engage the Villlage team. Midden in de podcast kun je luisteren naar het liedje ‘Hoe bouw je een huis’ dat Boter bij de Vis speciaal voor deze podcast maakte op basis van de interviews met de jongeren.
Sanne, één van de deelnemers, vertelt hoe het voor haar was om mee te doen:
Ik hoorde veel verschillende verhalen over hoe mensen het vinden om pleegbroer of zus te zijn. Ik ken natuurlijk mijn eigen verhaal, maar in mijn directe omgeving ken ik geen mensen die pleegkinderen hebben. Ik vond het erg leuk om in gesprek te zijn met mensen die weten hoe het is, het inspireerde me. Door de podcast ben ik ook na gaan denken over mijn eigen verhaal en kreeg ik vragen waar ik anders nooit echt over nagedacht had. Ik vond het fijn om zo in gesprek te zijn.
We kregen ook een aantal reacties van andere jonge luisteraars.
“Supervet!” “Supertof!” “Echt heel leuk. Ik vind het heel mooi hoe iedereen zo achter elkaar praat, heel leuk om naar te luisteren.
En van willekeurige luisteraars:
’ Supertof. De kinderen zijn te gek!’
“Heel mooi, heel professioneel, ook de muziek.”
“Wat een belangrijk initiatief!”
”Hier mogen jullie trots op zijn’
”Ik ben onder de indruk.”
“Heel mooi om te horen, zo puur die kinderen, prachtig. Ook mooi om te delen met pleeggezinnen die ik ken. Dankjewel!”
”Mooi om te horen hoe het voor een groot deel volkomen vanzelfsprekend is voor de kinderen dat er ‘gewoon’ iemand bij komt. Niet te moeilijk doen. Succes met podcasts! Ben benieuwd naar de volgende.”
”Wat een prachtproject.”
Kwam er ook kritiek? Tot nu toe vooral van onszelf. We zijn al weer druk in gesprek over wat er nog meer kan. In januari komt de 2e podcast uit van eigen kinderen van pleegouders, maar dan laten we de 20-ers aan het woord.
Kwamen er ook vragen?
Jazeker. Zo kwam de vraag: ‘kunnen jullie dit ook met pleegkinderen doen?’.
Ja, gaan we doen. Maar eerst komen in januari de twintigers aan het woord, jongeren die terugkijken op ‘opgroeien met pleegbroers en zussen’ . Ze vertellen wat ze prachtig vonden, wat ze moeilijk vonden, wat onverwachts was en hoe het hen heeft gevormd.
De podcast en het liedje nog niet gehoord? Via onderstaande link kom je bij de afspeellijst.
Podcast Engage the Village & Hoe je een huis bouwt!
Knakkende knieën en een prik van een hommel.
De dode takken knisperen en kraken onder mijn voeten. In de verte zie ik een boom dwars over het pad liggen. Maar weinig bomen vertonen jonge groene blaadjes. Ik hoor geen vogels, het is alsof slechts enkele bomen nog zuchten. Of is het een specht? De rest heeft het leven achter zich gelaten, die indruk krijg ik tenminste. Vanaf de landweg zijn we een wandelpad door het bos ingeslagen, maar zo’n doods bos heb ik zelden gezien.
Is het de droogte van vorige zomer die hier nog te zien is? Heeft dit stuk bos zich niet kunnen herstellen? Of zie ik door de Corona-pandemie plotseling de dood overal? Zie ik eerder de droge dorheid dan het nieuwe groen? Het zou kunnen en het geeft wel iets aan over hoe ik me zorgen maak denk ik. Het past ook goed bij de lijdensweek die we ingaan nu.
De regenboogprins, lief en ik volgen nu een onduidelijk pad. Na een tijdje blijkt dat dat pad uitkomt bij het erf van een boerderij. We lopen terug en volgen een ander pad. Bijna geruisloos houdt het op en we dwalen dan direct door het knisperende bos. De regenboogprins begint te mopperen. De struikjes waar we doorheen lopen prikken in zijn benen en hij denkt dat we het bos nooit meer uit komen. Lees verder →