‘Joris Goedbloed’ noemde mijn moeder mij soms toen ik tiener was. Met verve verdedigde ik de goedheid van de mens. Uiteraard waren er slechte mensen. Mensen die overheersten en onderdrukten, die rijk werden ten koste van anderen of die manipuleerden. Maar de mensen die ik tegenkwam waren allemaal goed. Ze hadden alleen iets ergs meegemaakt, of hadden iets verkeerd aangeleerd waardoor ze zo reageerden als ze deden. Ik verdedigde de mens. Lees verder →
De afgrond, deel 7
Voor iedereen, behalve de dwaze heiligen onder ons, is rationeel denken – ofwel: ‘de ziel van buitenaf beschouwen’- onvermijdelijk, of het nu door theologie, filosofie, wetenschap, of simpelweg door de verhalen is waarmee we onze levens beschrijven en begrijpen. Maar hoe leeg is zulk begrip, als het de momenten die het verlangen naar begrijpen juist heeft gewekt, verkleint en uitwist? Welke discipline kan twijfelachtiger zijn dan die welke je leert om in het licht dat jou eens overweldigde elk logisch smetje te zien?
Chrisian Wiman, uit: ‘Mijn heldere afgrond’
De kuil
De afgrond, deel drie.
Het boek dat ik heb gekozen te lezen in mijn denktijd over hoe het momenteel zit met God, is het boek Mijn heldere afgrond van Christian Wiman. Ik postte een foto van het boek op Facebook en bleek niet de enige te zijn die zijn gedachtengoed interessant vind. Hij komt zelfs in oktober spreken op Geestdrift, een Superleuk, alternatief klein festival. Lees verder →
Ergens in de Franse Ardennen…
Ergens in de Franse Ardennen staat een huis. In dat huis was ik dit weekend te gast, samen met mijn vrienden van Blossom030. Twee dagen lang genoten we van wandelingen in de natuur, kampvuurtjes, heel veel lekkere Franse stokbroden en kaas, gesprekken en humor. Piano, hangmat, muziek, wijn en de gebeden van het afgelopen jaar passeerden de revue.
