De afgelopen weken waren vol van onmacht en verdriet. Zo dat klinkt wel heftig. Op het moment dat het gebeurt ga je er gewoon doorheen voelt het als ‘zo gaat het nu eenmaal’.
Maar nu het wat langer duurt, merk ik dat ik moe ben.
Het is moeilijk als je klaar staat voor iemand en veel tijd vrij maakt, maar het is niet genoeg. Dit klinkt als een verwijt, dat is het niet. Het is eerder dat ik weet dat zij een thuis nodig heeft, maar dat ik alleen de ‘tante’ rol kan bieden.
Daarom schrijf ik maar een klein gedicht. Lees verder →
40 dagen duister (dag 23: genaaa…)
Drie dagen achter elkaar kwam hetzelfde thema terug. Hoe gebruiken mensen hun macht? Ik schrijf deze dagen over mijn ontluisteringen en doordat ik drie keer achter elkaar hetzelfde soort verhaal hoorde realiseerde ik mij dat ook daar een desillusie is te vinden. De desillusie van de dienstbaarheid.
‘Leiden is dienen’ leerde ik in de diverse leiderschapstrainingen die ik heb gevolgd. Uiteraard was ik het hier mee eens en uiteraard faalde ik. Ik ontdekte dat ik best goed kon manipuleren en ook powerplay ging mij niet slecht af. Later toen ik voor de klas stond merkte ik dat ik macht had. Ik moest mensen namelijk beoordelen en bepaalde daarmee of ze wel of niet door konden gaan met de studie die ze deden. Last but not least is de kleine regenboogprins bij ons komen wonen. Een kleine jongen die afhankelijk is van de goodwill van mensen die niet zijn eigen ouders zijn.
‘leiderschap is andere mensen en de wereld om je heen tot bloei brengen’ zei een vriend ooit tegen mij. Ik ben het met hem eens.
Misschien begint dienend leiderschap bij het sorry zeggen als we manipuleren of powerplay spelen. En bij heel goed luisteren naar onze familie en vrienden en kinderen die meestal behoorlijk eerlijk zijn in wat ze okay en niet okay aan ons vinden. Waarschijnlijk doen we al die vervelende dingen ook als leider.
Wie tot slot denkt; dit is allemaal wel heel serieus bied ik nog dit leuke ware nummer van Beu: GENADE!