Na maanden uitstel was het dan eindelijk zo ver. Ik mocht weer theaterles geven. ‘Maak je er een ontspannen avond van?’ vroeg mijn opdrachtgever. ‘We hebben al erg lang niet meer gespeeld.’ Na maanden via de computer te hebben gewerkt ben ik het helemaal met hem eens.
Ik maak een naar mijn idee leuke en ontspannen les en ga vol goede moed naar Amstelveen waar de Orde der Dwazen, de leukste theatervereniging van Nederland, me warm ontvangt.
Door de barrière
Deze maanden zit ik geregeld in allerlei kamers en zaaltjes en breng mensen bij hun eigen verhalen. In verwondering luister ik vervolgens naar de rijkdom die me vanuit die verhalen wordt aangereikt. Barrières van intelligentie, subculturen en leeftijden verdwijnen en een bijna gewijde intieme sfeer ontstaat. Mensen buigen zich naar elkaar toe en luisteren aandachtig. Het verhaal van de ander haakt aan eigen belevenissen en ervaringen.
De waarde van de belevenissen rondom de koekjestrommel uit het ouderlijk huis wordt niet gezegd, maar wel vertelt. De waarde van dingen die gedaan, gegeven en ontvangen zijn dringt door in het hart.
‘release the river!’ Roept er iets in mij op zo’n avond.
En ‘Be loud my soul!’. Breek door de barrières van gewoonten, afstanden, leeftijden, rollen, geloven en meer heen. Vertel!