Het eerste verhaal uit ‘De kluizenaar’ beschreef ik in mijn blog ‘vrede versus geluk’ . Door dat verhaal raakte ik geïnteresseerd in het boekje en wilde meer verhalen lezen. Het 2e verhaal gaat over gebed. Gebed; lekker thema. Zo’n thema dat direct een mengelmoes aan ervaringen oproept. Faalervaringen vooral. Ik denk dat het eigenlijk sinds mijn moeder er niet meer op let of ik wel mijn gebedje heb gezegd (ik zal een jaar of twaalf geweest zijn) nooit meer helemaal goedgekomen is. Op dit moment heb ik een kind om voor te zorgen; dat helpt. Hij bidt iedere dag voor ons sbij het avondeten en ik bid iedere avond voor hem voor het slapen gaan. En dan heb ik het alleen nog maar over de discipline van het gebed.
40 dagen schrijven
Ze keek naar de lijster en sprak: ‘Waarom zingen als niemand je hoort?’
‘Ik ben er om te zingen’ antwoordde hij en vloog weg. Emily Dickinson
Morgen begint de 40 dagen-tijd. Voor mij is dat een tijd om te bezinnen. En bezinnen doe ik graag door te schrijven. Als ik schrijf dalen gedachten langzaam in. Ik kan dan mijn chaotische gedachtenwereld ordenen.
Ik wil een reactie geven op de verhalen uit het boek ‘de kluizenaar’ van Ebba Pauli, een Zweedse activiste uit de vorige eeuw. Wat zeggen haar verhalen over leven, levenskunst, zingeving en lijden? Ik zal schrijven, misschien lees je mee. Misschien reageer je. Misschien gaat het aan je voorbij. Alles is goed. Ik schrijf.
Geluk versus vrede.
Het is zo’n zaterdagmorgen. Zo’n morgen dat de regenboogprins lekker een ducky leest, dat ik de winteracousticmix op spotify aanzet, en dat ik een beetje social media afstruin. Zo’n morgen dat ik een nieuwe naam tegenkom; Ebba Pauli. Zij was een Zweedse schrijfster en christelijke activiste die leefde van 1873-1941. Lees verder →