Ik ontmoette ze vorig jaar tijdens de kunstminor die ik aanstuurde op de hogeschool waar ik werk. De één studeerde social work en viel mij op toen ze in haar eentje door Londen struinde en allemaal grappige filmpjes op Facebook postte over dingen die ze had gedaan en uitdagingen die ze was aangegaan. Ze had een open gezicht, ze was enthousiast en ze had een mooie stem.
De ander studeerde aan de Pabo en viel mij op doordat ze met een ukelele en in een hippie-jurk door Boedapest struinde terwijl ze kolderieke liedjes zong. Ik was nieuwsgierig naar wat deze twee vermoedelijk zeer getalenteerde mafketels zouden gaan doen tijdens de minor. Lees verder →
Buitengewoon bijzonder hoe dingen soms gaan.
Een paar jaar geleden vroeg ik mij af of de keuze om pleegouder te worden, wat betekende dat ik veel energie in één kind zou gaan steken, ook iets zou kunnen betekenen voor het grotere geheel. Ik was gewend om in de publieke ruimte te werken met theater, workshops, lezingen en trainingen. Eerlijk gezegd was ik een beetje bang dat ik helemaal niet in staat zou zijn om zoveel energie te steken in 1 mensje. Ik was bang dat ik mezelf niet genoeg weg zou kunnen cijferen.
Lees verder →