Kan het anders?

op

‘Ik vroeg mij af of het werkelijk mogelijk was om met dezelfde liefde als die voor mijn kinderen, van anderen te houden. Zouden we een veel grotere groep in zo’n cirkel van betrokkenheid kunnen opnemen? Groter dan onze eigen familiekring?’ (Uit: Het boek van vreugde, Dalai Lama, Desmond Tutu, Douglas Abrams.

In de afgelopen zeven jaar hebben wij als pleegouders van de Regenboogprins een groep betrokken mensen om ons heen gehad. Als het moeilijk was dachten vrienden mee, familie accepteerde hem onvoorwaardelijk  en omdat wij alles wat hij al had opgebouwd aan relaties ook belangrijk vonden, deden we ons best om ook die de ruimte te geven die hij nodig had.
Er is geen ander moment in mijn leven geweest dat ik me zo goed realiseerde dat je alleen op je eigen gezin richten, niet voldoende is. Er zijn kinderen en ouders en ouderen, vluchtelingen en eenzamen die uit een veilige cirkel zijn gevallen. Deze mensen hebben het nodig om ergens bij te horen. Als ze stevig genoeg zijn en kansen krijgen, maken ze hun eigen cirkels, maar dat kan niet iedereen.  Lees verder →

Omhels het leven

op

Mijn dag begon met het lezen van een post op Linked In, waar een verpleegkundige vertelde over twee oude mensen die stervende zijn. Voor ze naar binnen ging voelde ze zich zwaar. Het leek haar een moeilijke en pijnlijke situatie. Wat ze aantrof was echter totaal anders, ze ontmoette twee mensen die haar liefdevolle instructies gaven in de zorg voor de ander. En toen ze haar vraag stelde over hoe dit voor ze was antwoordden ze: Ach zuster, als je zo een mooi en vol huwelijk samen mag afsluiten. Wanneer je weet dat je geen van beide alleen achterblijft, hoe mooi is dat eigenlijk?”

Ik werd direct blij van het verhaal. Waarom? Omdat het zo rijk en dankbaar was. Hun levensvreugde raakte direct die van mij. Lees verder →

Gedeeld opvoederschap vanuit Tibetaans perspectief.

op

De term ‘Gedeeld opvoederschap’ leerde ik kennen door mijn betrokkenheid bij het lectoraat Jeugd en Gezin van de Christelijke Hogeschool Ede. Het begrip wordt veel gebruikt als het gaat om gezinshuizen en pleegouders die kinderen opnemen die om allerlei redenen (tijdelijk) niet bij hun ouders kunnen opgroeien. De laatste jaren ontstaat er steeds meer inzicht binnen de jeugdzorg dat samenwerking tussen gezinshuisouders/pleegouders en ouders een belangrijke factor is voor rust en veiligheid voor het kind, waardoor het zich weer verder kan ontwikkelen.
Op dit moment lees ik ‘Het boek van vreugde’ van de Dalai Lama, Desmond Tutu en Douglas Adams. Een boek dat langzaam gelezen wil worden.

Bijzonder is dat ik in het eerste hoofdstuk het perspectief van de Dalai Lama op zijn ballingschap las. Desmond Tuti vraagt hem waarom hij geen sacherijn is geworden. De Dalai Lama antwoord daarop dat hij als hij alleen vanuit zijn eigen perspectief had gekeken naar de wereld om hem heen, hij dat waarschijnlijk wel was geworden. Lees verder →