“Mensen houden van verhalen. Ze zijn net als de personen in die verhalen, tenminste; deels..” . Dit is een zin uit de Netflixfilm THE BALLAD OF BUSTER SGRUGGS van The Coen Brothers. Gisteravond heb ik de film met veel plezier gekeken. De bovenstaande zin vertelt eigenlijk precies wat ik bij deze filmmakers zo waardeer. Hun films staan aan de ene kant mijlenver bij mij vandaan. Ik ben immers geen cowboy, heb geen wapen en het doden van mensen hoop ik nooit te doen. En toch herken ik mijzelf in de mannen en vrouwen die de Coenfilms bevolken. Ik herken hun vragen, hun onzekerheid, hun opgetogenheid, ik herken het streven naar werkelijk bestaan, de tederheid, de lafheid en de moed. Ik herken het willen winnen en het verliezen. De Coen brothers zijn meester in het stileren van deze aspecten van menselijkheid. THE BALLAD OF BUSTER SCRUGGS laat dit meesterschap opnieuw aan mij zien. Daarnaast ben ik onder de indruk van hoe zij vormgeven. In deze film is het alsof ik een boek lees door de ogen van iemand anders. Ik kijk naar een film, maar ik beleef een boek.

Het lijkt me helder: Ik beveel de film van harte aan. Hou er rekening mee dat het een western is,  er worden behoorlijk wat mensen neergeknald.