Soms wonen mensen met elkaar, ook al is het niet in hetzelfde huis. Soms leven mensen met elkaar, ook al hebben ze een verschillende tuin.
Al een aantal jaren vier ik het leven met Blossom030, een kleine community. En als je een paar jaar met elkaar oploopt, deel je niet meer alleen je successen en je optimisme. Je deelt ook je irritante eigenschappen, je ongeloof en je verdriet. Als dat tenminste mag, als dat kan in die community. Er onstaat een natuurlijk evenwicht. Soms pakt iemand even iemands hand als die dat nodig heeft. Soms is het nodig om elkaar terecht te wijzen. En vaak, heel vaak krijgen we geweldige ideeeen waarvan 80% weer in de koelkast wordt gezet omdat er te weinig tijd is om ze uit te voeren. Ik geniet van deze kleine community. Afgelopen zondag dachten we na over ziekte en dood en nieuw leven. Soms gebeuren vreugdevolle dingen precies gelijk met vreselijke dingen. Als dat gebeurt weten we soms even niet meer wie we zijn. De Gebeurtenissen brengen ons uit ons evenwicht. Terwijl ik luisterde naar de stemmen om mij heen, ontspon zich het volgende verhaal: