40 dagen duister (dag 36: wat zijn we kwetsbaar)
Vandaag zag ik onderstaand filmpje. We zijn niet zo verschillend. Dat blijkt voor mij uit de beelden. De tekst en het lied van Roosbeef past bij de beelden. We kunnen allemaal zo maar vallen.
40 dagen duister (dag 30: reflectie)
10 dagen geleden beloofde ik te schrijven over mijn eigen ontluisteringen. Ik heb de afgelopen dagen geschreven over overtuigingen over leven en over God die illusies bleken. Zoals de overtuiging dat alles ten goede is te keren, of dat al ons lijden louteren is.
40 dagen duister (dag 28: meisjes)
Ik groeide op in een meisjesgezin. Ik hield van meisjesdingen en maakte af en toe een zijsprong naar meer androgyne avonturen. Het bouwen van hutten, het cowboy’tje en indiaantje spelen en het lopen van speurtochten met allerlei opdrachten vond ik ook leuk.