Een paar jaar geleden vroeg iemand mij een masterclass te verzorgen  tijdens een event. Masterclass..dat klonk intelligent.

Dat betekende dus dat ik hoog niveau moest leveren. Ik toog dus enkele dagen aan het werk en ploegde door boeken en geschiedenis heen om een ware masterclass te maken. Toen ik de masterclass gaf, stak na een half uur academische stof, iemand enigzins in de war haar vinger op. ” Eh.. Charissa, gaan we ook nog wat doen?’  ‘Ehm..’ Stamelde ik, me realiserend dat masterclass waarschijnlijk iets heel anders betekende dan ik begrepen had. Sinds die tijd weet ik dat masterclass niet zo zeer ‘niveau’ betekent, maar een lokker is voor status, de status van het intellect. Net zoiets gebeurt met het woord academy. Vroeger had je in het hoger onderwijs de academie voor lichamelijke opvoeding, sociale academie, kunstacademie. Maar nu heb je allerlei andere opleidingen, vormingsjaren en bedrijven die ook allemaal academie heten. Of nee: ‘Academy’ moet het zijn. Zo kwam ik tegen de ‘youthacademy’, ‘beautyacademy’ en vandaag tot mijn grote verbazing ‘de Sun-academy’ waar onder stond ‘wij denken net iets verder met u mee’.  De academisering heeft flink toegeslagen in onze samenleving, dat blijkt maar weer. Willen we intelligenter zijn dan we zijn? Staat ‘academy’ voor kwaliteit? Vraag ik me af.  Bij de hogeschool waar ik lesgeef kun je de excellentie-route volgen. Gelukkig gaat het hierbij niet alleen om de hoge cijfers, maar ook om wie iemand is voor en met zijn medestudenten. En gelukkig is het ook niet voor iedereen die het idee van excellentie wel interessant vindt. En weer vraag ik me af, wat hebben we met de doorgaande academisering? Het is echt niet de richting van de toekomst namelijk. Ken Robinson zegt het al jaren. Het gaat in de toekomst niet om academische professionals, het gaat in de toekomst om creatieve communities.  Dus nu maar wachten op de eerste ‘creative sun community’ of zou die al bestaan?