Het is twee jaar geleden dat de regenboogprins van zijn juf thuis strafregels moest schrijven omdat hij geen nette woorden gebruikte op school. En ‘geen nette woorden’ betekent dan dat hij onvervalst vloekt en scheldt en als het er op aan komt ook schopt en spuugt.

Niet handig en verschrikkelijk lastig voor de leerkrachten en begeleiders om te hanteren. Al zolang de regenboogprins bij ons thuis is, scheldt en tiert hij alleen maar als hij erg verdrietig of geschrokken of moe is en dat gebeurt vooral vlak voor de vakanties of als hij van streek is. Heel overzichtelijk en samen lukt het ons als pleegouders om er niet te emotioneel, Maar wel duidelijk en ook steunend mee om te gaan.

De lieve regenboogprins thuis kan op school echter veranderen in een spuwende vulkaan. Ik zie ieder jaar weer leerkrachten zoeken naar hoe deze kleine vulkaan het beste aan kunnen sturen. En ieder jaar weer breken lief en ik ons hoofd, samen met begeleiders over wat de oorzaak is van de uitbarstingen. Autisme, hechting, trauma, maar ook de vaak niet op school in te zetten talenten van de prins, wat bij hem tot frustratie leidt, lopen constant door elkaar, wat moet wanneer aangesproken worden?

En als het om de doorgaande ontwikkeling van de prins gaat, welke stappen zijn dan passend? De regenboogprins maakte vanmiddag al mopperend zijn strafregels en eigenlijk vond ik hem daarin best heel sterk ogen. Het was niet alleen een kwetsbaar mannetje dat daar tegenover me zat. Het was ook een jongen die het stom vond, maar het wel kon accepteren. Dat oogde best gezond en dat is misschien wel het hele grote verschil met het jongetje dat ik twee jaar geleden zag zitten.

Ik denk niet dat hij die stevigheid al op school heeft, maar thuis toch wel. Dat is hoopvol. Misschien  ken je de vragen en als je goede tips hebt voor hem op school  horen we dat graag (vast ook namens de leerkrachten die met hem mogen werken).