‘Ssst, niet praten!’ zei meneer Trox als ik teveel zat te kletsen tijdens de les.
‘Ga jij maar op de voorste rij zitten.’ zei hij als ik dan toch door ging.

Meneer Trox was de slechtste niet. Hij irriteerde zich uiteraard aan mijn pubercapriolen, maar misschien kon hij er s avonds met zijn vrouw ook wel om lachen.
Inmiddels mag meneer Trox trots op mij zijn. Ik sta zelf voor de klas. Weliswaar niet met het vak biologie (drama en creativiteit paste iets beter bij mij), maar dan toch. Ik houd orde en probeer mijn studenten zo te motiveren dat ze met passie aan de slag gaan met mijn aangeboden materiaal. Dat doen ze uiteraard allemaal. (toch?)
Enfin. Ik sta dus voor de klas. Als vrijwilliger zorg ik daarnaast samen met mijn lief voor een pleegkindje en doe mee aan Blossom030, het superleuke levensbeschouwelijke initiatief dat we in Utrecht ontwikkelen.

Er is zoveel vraag naar vrijwilligers, maatjes pleegouders, schoolvrijwilligers, dat ik me soms wel een beetje schuldig voel dat ik niet nog meer doe. Er is meer nood, dan mensen die aan de slag gaan met die nood. Vandaar dat zonet mijn haren recht overeind gingen staan toen ik het artikel van Rutger Bregman van de Correspondent las. Daarin vertelde hij over een werkloze man uit Almelo die een taakstraf had gekregen omdat hij vrijwilligerswerk deed in een kerk. Ik las het artikel twee keer. Ik begreep er niets van.
Voor mij zag ik de man een straat verderop, die iedere keer als ik passeer op een stoel voor het raam zit. Hij staart naar de televisie of leest reclameblaadjes. Ik weet niet of deze man gepensioneerd of werkloos is, maar ik weet wel dat ik hem niet begrijp. Hoe lang zou het geleden zijn dat hij frisse lucht heeft ingeademd? Waarschijnlijk houdt hij zich aan de regels, met als gevolg dat hij langzaam maar zeker verdord. Vrijwilligerswerk zou hem misschien weer levenslust kunnen geven. Ik gis natuurlijk maar wat.
Waarom mogen mensen geen vrijwilligerswerk doen in datgene waar ze blij van worden? Welke gedachte zit hierachter? Natascha schreef toen ik mijn vraag op facebook stelde: “Ach ja het UWV is een ‘geweldige’ instantie die er meestal voor zorgt dat je nog gefrustreerder raakt dan je al was toen je werkeloos raakte. Meestal word je behandeld als iemand die in de gaten gehouden moet worden. Stel je toch voor dat je vrijwilligerswerk zou gaan doen. De meeste werkgevers vinden dit beter staan op je cv dan niks. Maar nee regeltjes zijn er om je aan te houden.”

En doe je dat niet? Dan krijg je straf! Ik begrijp er niets van.