3 VWO’ers zitten op een barkruk. Ze zijn aanwezig bij ‘iets bij de koffie’ van KEEK en Blossom030. Ze vertellen over gender en seksualiteit. Vanaf jonge leeftijd leren de meeste mensen dat er maar twee vormen van gender zijn. Man en vrouw Zij zien gender meer als een spectrum met schalen van hoeveel manlijk of vrouwelijk je bent. En ze worden daarin ondersteund door biologen en seksuologen, die dit al lange tijd weten.
Donderdagavond 20.00 druppelen ze binnen met chocola en wijn onder hun armen. Sommige mensen kennen elkaar, maar iedereen kent mensen niet. Namen worden uitgewisseld en daar laten we het ook even bij. Want deze avond begint niet met het uitwisselen van gegevens, en ook niet met het bespreken van wie er morgen een rokje zal dragen, maar met twee verhalen over bezieling en hoe die soms ergens in ons zich zachtjes teruggetrokken heeft. Wachtend op een kans om zich opnieuw te openbaren. Na de twee verhalen uit ‘de verhalenkathedraal’ blijft het even stil voordat de eerste verteller begint.
Om half vier schrik ik wakker uit een droom. In golfjes komen daarna de gedachten. Over de regenboogprins en zijn juf die niet weet hoe ze hem kan bereiken. Over een workshop die ik ga geven. Over verhalen die verteld gaan worden.Over werkzaamheden en planningen. Over mijzelf, mijn irritaties en angsten.
Als kabbelend water golven ze door mij heen en omdat ik niet gefocust genoeg ben om ze te leiden neem ik alleen die gestage stroom waar. Totdat het 4.44 is. Dan klinkt er een tjilp buiten. De eerste vogel wordt wakker. Een moment waan ik mij in Italië, of Noorwegen, of Nunspeet. Ik lig in de camper en wordt wakker van het gezang van de vogels. Voor mij ligt een warme dag met mijn lief. Een tijdje luister ik naar de merel buiten. Dan besluit ik toch nog even te gaan slapen. Op mijn linkeroor zodat ik daadwerkelijk nog even terug kan keren naar hopelijk een droomloos uur.
Pasen 2015. Terwijl ik iedere dag schreef over het thema lijden werd ik er langzaam mee vertrouwd. Ik was bang dat ik in een depressieve zeur zou veranderen, of een agressieve activist, of een melodramatische heks. Want ik heb ze alledrie wel een beetje in me en door over lijden te schrijven was ik bang dat ik dat deel van mezelf zou vergroten. Maar niets gebeurde zoals verwacht. Lees verder →
Tussen goede vrijdag en paaszondag zit een stille zaterdag. Jezus is dood. Begraven. Voor mij is het altijd een beetje vreemde dag. Een dag waar het leven van alle dag gewoon verder gaat ook al is Hij dood. Lees verder →