40 dagen: Eenvoudig leven met zuster Leonie.

op
Photo by Sarah Dorweiler on Unsplash

Photo by Sarah Dorweiler on Unsplash

Vroeger hielp mijn goede vriendin Marjolein regelmatig bij de zusters van Augustinessen in Amsterdam. Ze hielp mee met het koken en serveren van maaltijden. Ik vond het altijd magisch klinken als ze erover vertelde. Zag in mijn fantasie de stevig in hun schoenen staande zusters in plat Amsterdams in gesprek met allerlei stadsnomaden. Mijn vriendin ernaast, ook in het plat Amsterdams en samen grappen makend en zorg bieden aan wie dat nodig had. Daarna heb ik lang niet meer aan de zusters gedacht, alleen als ik oude zustertjes bij ‘meisjesstad’ (opvanghuis voor vrouwen en jonge kinderen) zag lopen, dacht ik aan ze en bewonderde ze om wat ze deden.

Lees verder →

40 dagen; Simone Weil – liefde en solidariteit.

op

44698229-387C-4A0E-B73B-ED7E9B9B8589

In de eerste week van de 40 dagen tijd schreef ik een aantal blogs over Ebba Pauli die in haar boek ‘De kluizenaar’ op zoek ging naar hoe ze het goede leven kon leiden. Ik las eigenlijk telkens dezelfde boodschap; namelijk dat de wereld een vraag aan je stelt die je te beantwoorden hebt. Dat die vraag niet zo maar beantwoord is, dat er in feite misschien wel veel meer vragen komen als je tracht de vraag te beantwoorden en dat lijden bestaat en je er mee moet dealen, hoe dan ook en dat de weg daarin openheid en ontvankelijkheid is. Lees verder →

40 dagen, zondag: Welkom!

op

Vandaag is de 2e zondag in de 40 dagentijd voor Pasen. Op zondag post ik een liedje. Het lied waar ik vandaag voor kies is ‘Welkom’ van Stef Bos. Een liedje over liefde, over belonging, over verbondenheid. De liefde van ouders voor kinderen, en meer nog, de  liefde van kinderen voor hun ouders is een band die ondanks wat er ook allemaal in mis kan gaan, sterk is. Deze liefde wordt tot een zegen voor anderen als we er volmondig ja tegen zeggen en dat ja Leven (zie vorige blog).

 

40 dagen; David Steindl Rast; twee pelgrims.

op

1E82CCD4-6688-4BA5-BC92-C080F1113E96

Vandaag reed ik in mijn auto naar mijn werk en dacht na over een aantal mensen die ik heb ontmoet de laatste tijd. Mensen die mijn tocht door het leven vertragen, doordat ze niet zo snel kunnen denken, doordat ze ziek zijn, doordat ze mijn constante zorg vragen (lief regenboogprinsje), doordat ze geen zin hebben om naar me te luisteren, doordat ze een andere visie hebben op de dingen dan ik. Ze zorgen ervoor dat ik minder snel kan werken, dat ik na moet denken over wat ik wel en niet kan doen, dat ik me schuldig voel als ik mensen te lang niet spreek. Ik reed in de auto en was ze dankbaar, deze mensen. Ze helpen me namelijk om stil te staan, langzamer te gaan en in te zien dat het leven om iets anders draait dan vooruit gaan.  Lees verder →