Eigenlijk had de prins vandaag een prima dag. Een dag waarin hij alle lessen meedeed en hij superleuke complimenten kreeg. Maar op het laatst gebeurden er een paar dingen tegelijk die hem uit zijn evenwicht brachten. Andere kinderen dan hij wonnen de tekenprijzen, geen boekenruilmarkt dit jaar en pas morgenmiddag, de laatste dag voor de vakantie – speelgoed middag. Dat was teveel van het goede. Zijn reptielenbrein trad in werking en de prins gooide zijn frustratie er uit. Lees verder →
De promotie is begonnen.
Ik heb zo’n lijstje met dingen die ik graag wil. Zodra een van mijn wensen past bij een intern verlangen voel ik de kracht in mij om iemand die me kan helpen te benaderen een van mijn dromen te realiseren. Zo kwamen het afgelopen jaar, Simone mijn vriendin, mijn dagelijks leven, Vitree en mijn droom om een expositie te starten die inspireert bij elkaar.
De promotie is gestart. Welkom! Via de link kun je het persbericht lezen.
Een slechte dag?
‘Hij heeft een lastige dag’ appt zijn begeleider me. ‘Hij had een lastige zware dag’ zegt zijn meester als ik hem ophaal van school. Een wit hoofd met blauwe kringen er onder staart mij aan. In de auto zegt hij ‘het was een slechte dag, ik deed veel slecht vandaag’. Ik zeg: ‘neem eerst maar even een dropje!’ Lees verder →
Nurdius en de museum mevrouw (die het kinderfeest per ongeluk stuurt).
Afgelopen woensdag vierde de regenboogprins zijn kinderfeest. Beter laat dan nooit. Ik weet niet precies hoe andere ouders dit ervaren, maar ik kan er van te voren al erg tegenop zien, al had de prins slechts vijf gasten uitgenodigd. Maar goed, natuurlijk gunnen wij onze telg een superleuk feest, dus ik vond via het internet een naar mijn idee superleuke kindertentoonstelling.
Gelezen: Het zoutpad.
In juni sprak ze er al over. Mijn vriendin met wie ik graag door de bossen struin las ‘het zoutpad’ over een echtpaar in Engeland dat het South-West-Coast pad gaat lopen omdat de twee geen huis en geen inkomsten meer hebben.
Ik kreeg het boek van haar voor mijn verjaardag en heb het de afgelopen week gelezen. Naast mijn verbazing over de bijzondere wandeling en mijn verbijstering over hoe snel een mens alles kwijt kan zijn, raakte de schrijfster me in hoe ze de natuur beschreef. De natuur zoals je die meemaakt als je je er helemaal in onderdompelt. Blijkbaar kan dat alleen maar als je echt bereid bent om niet voor weersomstandigheden weg te vluchten en langere tijd echt buiten te leven. Is het boek een aanrader? Ja.
Waarom? Misschien wel het meest omdat het zo gewoon is. Het boek beschrijft de reis. Een reis vol kleine menselijke verhalen. Met een paar magisch realistische gebeurtenissen erbij, maar eigenlijk is het feit dat dat gebeurt ook best gewoon. De dagen bestaan uit, lopen, eten en slapen. En tijdens dat gewone, dagelijkse lopen, gebeurt datgene wat ze nodig hadden om hun leven verder te kunnen leven. Dat is heel spiritueel eigenlijk.