De regenboogprins leerde dit jaar de wereld kennen. Uiteraard wist hij al van het bestaan van andere landen af, maar het leek pas tot hem door te dringen toen hij letterlijk met lief en ondergetekende met kerst 2015 naar Duitsland trok om daar goede vriendin Natalia, haar kinderen, hun vader en opa te ontmoeten.

De prins was diep onder de indruk van het land, de afstand die we overbrugden en de taal, die zo heel anders was dan de zijne. Toen we weer terug waren in Nederland was er heel veel nieuws te ontdekken. Binnen een mum van tijd, kende de regenboogprins de vlaggen van Duitsland, Spanje, China, Rusland, Barein, Cuba en vele andere landen uit zijn hoofd. Daarnaast toonde hij een grote interesse voor nummerborden op auto’s. Als ik mij het hoofd brak over welk land voor SK zou staan, hoorde ik een hoge stem achter mij de naam Slowakije noemen. Tenslotte moest er uiteraard taal geleerd worden. Het begon met Duits en een beetje Engels en Frans, maar al gauw kwam er Turks en Zweeds bij en Fins. Fins was werkelijk het allerleukst omdat de letters er zo leuk uitzagen.

De juffen kregen de prins op school nog wel aan het schrijven, maar het liefst dan wel in allerlei talen. Wekelijks kwamen briefjes vol zinnetjes in allerlei talen binnen. Een beetje glazig staarde ik naar de woorden op de papiertjes. Soms waren ze echt omdat de prins ze op had gezocht. De prins vond dat ze altijd echt waren. Hij vond dat hij inmiddels een redelijk mondje Fins sprak en nodigde mij uit dat ook te doen. Als ik dan een poging waagde keek hij me glimlachend aan. “Dat is geen Fins, dat is Zweeds! Fins klinkt heel anders.” Zei hij dan overtuigd.

Afgelopen weekend liep ik even langs zijn kamer in ons huis. Ik hoorde hem spreken:

Futs – fiets

bjid – bed

zuúvûn- zeven

hjøt – acht

‘Duidelijk Fins!’ Dacht ik terwijl ik met een grijns op mijn gezicht naar beneden liep. De prins is de wereld aan het verkennen. Binnenkort maar eens aan het Spaans gaan beginnen.