Het is een dag later. We eten samen een pannenkoek in een restaurant en de prins zet het gesprek van gisteren voort.

‘Als ik dood ben, dan gaat mijn geest zo hieruit (wijst naar zijn hart) en ben ik bij God. En God is overal, in mijn neus en hier om ons heen in de lucht, net zoals bacteriën.’ (We zijn gisteren naar het Universiteitsmuseum geweest en ik vermoed dat daar de bacterien erbij gekomen zijn). Ik vul nog even aan dat God ook in de lichtjes van mensenogen te zien is en zich soms verstopt in onze oren. ‘Ja’ zegt hij. ‘Dus overal. En dus, als ik dood ben, ben ik net als God, ook overal! We zijn beiden even stil na deze conclusie.  Dan komt de serveerster met ijs! Tijd voor meer aardse zaken.