Alsof een boek dat je ‘gelezen moet hebben’ je vanzelf weet te vinden. Deze gedachte bleef toen ik het boek Lila sloot. Een paar jaar geleden stond het boek ‘Gilead’ in mijn boekenkast. Geduldig lag het te wachten tot ik het zou openen. Maar ik las het niet. Het leek me teveel over kerk en geloof te gaan, ik was bang in een perspectief terecht te komen waar ik niet in wilde. Dus het boek bleef ongelezen liggen en op een dag gaf ik het door aan iemand die het wel graag wilde lezen.

Voor mijn verjaardag in augustus 2018 kreeg ik ‘Lila’. Ik was in de war omdat ik het boek kreeg van een vriendin wiens boekenkeuze ik bewonder. Ze brengt mij al jaren boeken en schrijvers die ik niet ken, maar wel waardeer na het lezen. En uitgerekend zij bracht mij dus weer dat boek over  ‘Gilead’, al was het nu het verhaal van Lila over  Gilead.

Ik heb het gelezen en ik vond het mooi. De woorden op de voorkant uit een recensie van Trouw ‘Ernstig en ingetogen’  passen bij het verhaal. En ook is het boek een ode aan de liefde tussen mensen,  in al haar imperfectie en onvermogen. Deze zin wil ik onthouden:

’Ik kan niet zoveel van je houden als ik van je hou, ik kan niet zo gelukkig zijn als ik ben’ zei zij.

’Dat weet ik’ zei hij.

Misschien weet het boek Gilead mij ook nog wel eens weer te vinden. Ik sta er nu voor open.