– want Christus acteert op tienduizend plekken, Lief van lichaam, lief in ogen niet de Zijne, lief voor de Vader dankzij mensengezichten en hun trekken. – Gerard Manley Hopkins

Deze woorden in Wiman’s boek ‘de afgrond’ troffen mij en met name de woorden ‘dankzij mensengezichten en hun trekken’. Direct kwam er de vraag omhoog: ‘hoezo Lief voor de Vader dankzij mensengezichten’. Heeft God dan liefde nodig van mensen? Is God kwetsbaar, net als wij? Kan God dan ook gekrenkt, gedeukt en kapot zijn?’

Een gedeukte en gekreukte Jezus kan ik me nog voorstellen, maar een gedeukte en gekreukte God? Ik leefde tot voor kort in de overtuiging van een Goede Rechtvaardige God, maar in zekere zin, wel ongenaakbaar, onkwetsbaar. Zo sterk in Liefde, dat Hij niet meer te kwetsen is. Want gekwetst zijn is gevaarlijk. Gekwetste mensen kunnen jaloers, boos, wraakzuchtig, slachtofferig, waanzinnig worden en daarmee kwaad doen. Wat is het gevolg als God wel kwetsbaar is? Is God dan nog wel God? Of juist? Of meer een ‘godje’? kan God kwetsbaar zijn en toch niet in het kwade terecht komen? Als mensenmens zeg ik dan; dat vergt karakter. Het vergt wijsheid en karakter om innerlijke driften, woede, handelen uit pijn te weerstaan en vanuit de Liefde te blijven leven. En hier komt Christus om de hoek kijken. Was Jezus volmaakt? Maakte hij geen fouten? Ik vraag het me steeds meer af. Maar hij leek steeds meer wijsheid en liefde te beërven tijdens zijn leven. Een wijsheid en liefde die hem regelrecht de dood in leidde. En als de opgestane, de levende staat Hij steeds meer voor het acteren, het handelen vanuit liefde. Hij kan de trekken op mensengezichten verzachten. Trekken op mensengezichten die zachter worden, verwarmen en verzoenen hun omgeving. En God blijkbaar ook, volgens Hopkins, al begrijp ik dat nog niet helemaal.

Het voelt wel goed om daar meer vanuit te gaan. Het betekent dat mijn Godsbeeld opnieuw verandert. Er loopt geen grote welwillende machtige helper naast mij in dit beeld, maar eerder een gedeukte en gekreukte oude vrouw, getekend door verlies, oorlogen die ze mee heeft gemaakt, onzichtbaar en verborgen voor velen, wonend in een hut ergens in Tibet. Maar wie haar in de ogen kijkt ziet een liefde en kracht die aan de buitenkant niet opvalt.