Vandaag was ik even op bezoek bij een prachtige vrouw die ik nu zo’n anderhalf jaar ken als de moeder van twee stuiterballen. De stuiterballen komen iedere maand een weekendje logeren. We dronken thee en ze vertelde me over haar leven. Een uur lang heb ik stil zitten luisteren. Ze vertelde  en vertelde en ik zag kracht, trots, verdriet en liefde op haar gezicht terwijl zij vertelde over de weg die ze was gegaan. Ze eindigde haar verhaal met twee zinnen.

‘Ik weet dat God bestaat!’

‘Ik ben de moeder van mijn kinderen’

Een beetje stil ging ik weer naar huis. Zijn er dingen belangrijker in het leven?  Ik kon op niets komen.