Ik hoor een knisperend geluid en kijk naar beneden. Aan mijn voet zit een tekening van een doodlopende weg-bordje. Zorgvuldig leg ik hem terug voor de kast waar de tekening geplaatst is.  Ik hoor een stemmetje tegen mij spreken: “een kast is een doodlopende weg, dus daar hoort een bordje voor”. Als ik naar beneden loop zie ik de kamer van de regenboogprins. Ook daar ligt voor de  kast een  ‘waarschuwingsbord’ met het ‘doodlopende weg symbool’ er op. Voor de rest is de kamer ingedeeld met her en der hectometer’paaltjes’  tegen de muur. IA de knuffel bekijkt het geheel vanaf het bed. Wat de fascinatie voor de regenboogprins betekent weet ik niet precies, meestal intrigeert hem iets een tijdje en dan komt er weer iets anders.

Maar wat betekent het doodlopende weg bordje eigenlijk voor mij? In de zolderkast ligt mijn administratie. Het signaal zou kunnen zijn; als je leven alleen nog maar uit administratie zou bestaan zou dat je einde betekenen. Of; als je je administratie niet doet, is het snel einde met je eigen bedrijf. In de kast op de kamer van de regenboogprins liggen al mijn oude kinderboeken.  Ik ruim ze al een half jaar niet op omdat ik denk dat het zo leuk is om ze te bewaren voor de volgende generaties, maar het is maar de vraag of ze ze lezen.

De regenboogprins blijft me, met zijn heel eigen kijk op de wereld,  boeien en in beweging zetten. De betekenis van hectometerpaaltjes in een huis zal ik vandaag nog eens overpeinzen.