Thuis is meer dan een huis. Het is de geur van zeep, de smaak van je lievelingsgerecht, het geluid van een tikkende klok aan de muur. Een gevoel van veiligheid, van geluk, of juist van pijn of melancholie. Want wat betekent ‘thuis’ als je gedwongen ontheemd bent? Als het geen fysieke plek is, of de spullen om je heen, waarin zit dán het thuisgevoel? En hoe houd je dat gevoel vast als je geen huis meer hebt?

Vandaag bezocht ik met Eva de tentoonstelling Imagine Home. Ofschoon wij allebei niet  uit een ander werelddeel komen, herkenden we wel de zoektocht naar ‘thuis’. Als zijnde een plek, als geuren, als kleuren, als vertrouwde vormen. Grote gordijnen brachten ons terug in de woon- en slaapkamers van grootouders, waar de stoffen en kleuren die gebruikt werden anders waren dan ze nu in onze eigen huizen zijn.
Glazen potten met zout als beeld van een provisiekast en een muur van Perzisch Halva  bracht ons bij deeggerechten en keukens die we ons herinnerden. De afdruk van een muur en een video waarin de camera inzoomde op de muren van een verlaten huis, iedere oneffenheid registrerend, ieder spoor van bewoning, brachten ons tenslotte bij onszelf. Onze eigen thuisverhalen.‘Thuis’  is je oorsprong, en zo vaak in je leven wordt er van je gevraagd om terug te keren naar je thuis. Daarvoor hebben we misschien meerdere thuisplekken nodig. Mensen; vrienden, familie, kinderen, partner, collega’s. Situaties waarin je jezelf kan en wil zijn. Dingen waarbij je je thuis voelt.
Ofschoon de kunst van Imagine Home tentoongesteld is in een groot museum en je niet direct bij het thuisgevoel komt doordat de werken een weergave zijn en niet de vorm hebben van ‘het gewone huiselijke’, bracht het bij ons een bijzonder gesprek op gang. Mocht je in de buurt zijn, het Noord-Brabants Museum is de moeite waard om eens te bezoeken en zeker deze tentoonstelling.