Caravaggio

Uiteraard wilde ik ook naar de tentoonstelling ‘Utrecht, Caravaggio en Europa’ die momenteel te bezichtigen is in het Centraal Museum in Utrecht. De ervaring was bizar, mede door de aanwezigheid van de regenboogprins die niet van oude kunst houdt, maar vooral voor mij meeging. Ik neem de lezer graag mee in onze ervaring.

Na onze tickets te hebben betaald en het laatste kluisje bemachtigd, liepen we hand in hand nieuwsgierig naar de start van de tentoonstelling. Samen lazen we de inleidende tekst over de drie Utrechtse schilders die lang geleden op reis gingen naar Rome om daar te leren van de beroemde schilder Caravaggio.

Daarna gingen we op zoek naar wat er te zien was op de schilderijen. Eerste ontdekking: vuur! Door fakkels of kaarsen werd het licht in de schilderijen gebracht waardoor sommige gezichten veel nadruk kregen en anderen meer in de schaduw bleven. Vervolgens  viel ons op dat veel schilderijen over de bijbel gingen of een bijbelse titel hadden. Toen zagen we dat er vaak geld en kaarten en muziekinstrumenten te zien waren en dat het kaarslicht wel het meest op de decolleté’s van de dames op de schilderijen gericht was. Daarna zagen we de door pijlen doorboorde martelaars, de opgestane Jezus met een wond in zijn zij, de afgehakte hoofden en triomfantelijke overwinnaars. De voornamelijk grijze bezoekers van de tentoonstelling keken welwillend naar  de regenboogprins zoals ze dat altijd doen als hij kunst beschouwt.

Plotseling echter ging de regenboogprins op de grond zitten. ‘Hey wat is er aan de hand?’ zei ik. De prins gaf aan zich een beetje gek te voelen. ‘Een beetje gek? Heb je last van je buik?’ Nee, hij voelde zich vreemd door het zien van al die zwaarden en pijlen en hoofden. Ik dacht na. Hoe voelde ik mij eigenlijk? Ik voelde me misschien ook wel een beetje gek. En waar had dat voor mij mee te maken dan? Ik denk met de zwaarte en het donkere en het overdadige van alle emoties die me tegemoet kwamen uit ieder schilderij. We besloten de tentoonstelling te verlaten en haalden opgelucht adem toen we wat later het grappige getekende scheppingsverhaal van Peter Vos tegenkwamen en de mysterieuze koppen van Frank van den Broeck.

Toen we bij onze vaste lunchplek KEEK aankwamen maakte een van de medewerkers direct een heerlijke frambozensmoothie klaar voor de regenboogprins en we vertelden haar waar we waren geweest. Ze lachte en zei; ‘het was denk ik  een soort horror, wat jullie zagen. Horror van vroeger’.  De prins en ik knikten bevestigend. Dat was het wat we gezien hadden: Horror van vroeger.