Op 23 Mei  2001 stapten mijn lief en ik in de liefdestrein. We zijn gelukkig samen en participeren actief in de samenleving. Vandaag las ik het verhaal van Hansina Utolseja die samen met haar vriend Rudi op 23 Mei ook in een trein stapte. Dit was echter de trein die zij samen met een aantal Molukse vrijheidsstrijders kaapte.

Ik was tien jaar en woonde in Ommen, niet zo heel ver van de treinkaping. Ik weet nog dat we iedere avond naar het journaal keken om te kijken of de gijzelaars al bevrijd waren. Ik herinner me niet dat mijn ouders scholden op de Molukkers. Het leek alsof ze ergens begrip voor hun strijd hadden. Ze vonden het tegelijk ook bedreigend.

Het verhaal van toen, mijn eigen liefdesverhaal en dat van Hansina kwamen plotseling bij elkaar toen mijn collega en kunstenaar Ben Manusama me een krantenartikel liet zien met haar verhaal en het schilderij dat hij heeft gemaakt naar aanleiding van haar. Toen ik oo zoek ging naar meer informatie over haar, kwam ik er dus achter dat de treinkaping op 23 mei is begonnen. Voor Hansina was die dag het begin van het einde van haar leven. Voor mij was 23 Mei het begin van een stralende toekomst.

Het raakte me. Op de een of andere manier legde ik een verbinding tussen haar leven en dat van mij.  Allebei maakten we een keuze uit liefde. Het raakte me dat door de keuze die zij maakte, Hansina letterlijk een trein instapte die naar haar eindstation leidde.  het raakt me ook dat de Nederlandse marinier die Hansina neerschoot, een vrouw neerschoot die ongewapend was. Rudi en Hansina worden binnen de Molukse gemeenschap als een soort Romeo en Juliette  gezien. Ik hoop dat ze daarmee symbool staan voor verzoening tussen verschillende volken. Dat het verhaal van Hansina ons laat zien dat  mensen keuzes maken, uit liefde voor het leven en de vrijheid,  die toch destructief kunnen zijn.  Dat het ons laat zien dat we mensen zijn en veel meer aan elkaar verbonden dan we in eerste instantie denken.

Lees meer verhalen in mijn boek ‘de verhalenkathedraal’ over alles wat vertelt wie je bent.