Hoe ik door de tandem het principe van ‘steun ego’ beter ging begrijpen.

 Al enkele jaren ben ik bezig met het begrip ‘steun ego’. Onze regenboogprins heeft die namelijk hard nodig om het te kunnen redden op de verschillende plekken waar hij zich begeeft.  Een ‘steun ego’ is net zoiets als een steunkous. Het biedt stevigheid, waardoor je wat makkelijker je kunt bewegen. Het verschil is alleen dat een steun ego een echt mens is. Maar hoe werkt een steun ego en wanneer werkt het goed bij de regenboogprins? Dat is soms een hele zoektocht.

Afgelopen week waren we een weekje in Drenthe en plotseling begreep ik het principe. We wilden fietsen huren, maar de regenboogprins is ooit op zijn prachtige voortanden gevallen en heeft sindsdien een frisse weerzin tegen fietsen. Lastig dus om hem op een vreemde fiets te krijgen in een vreemde omgeving met een nare herinnering in zijn achterhoofd. Plotseling zag ik een tandem staan en kreeg een idee… een uur later zag ik het wonder van de werking van het steun ego voor mijn ogen gebeuren.De prins zat lekker achter op de tandem en ontdekte dat hij enorm hard kon fietsen. Hij hoorde er helemaal bij en deed helemaal mee. Hij mocht gewoon zijn voeten even rust gunnen als hij moe was en hij had verschrikkelijk veel plezier, veilig achterop bij zijn pleegpapa. Ik zag zijn zelfvertrouwen groeien.  Het had op alles wat we deden invloed. We konden gezellig uit eten, we fietsten door het donker en we fietsten zo 25 kilometer. Vandaag, terug in Utrecht reed hij zonder klagen voor ons uit op zijn eigen fiets naar de stad. Hij had geen steun-ego meer nodig (alleen nog geschreeuwde aanwijzingen bij kruisingen, zoals dat hoort bij ouders en kinderen).

Een steun ego is dus iets anders dan ‘zijwieltjes’ aan je fiets of je begeven in de ‘zone van de naaste ontwikkeling’. Je hebt het allebei nodig (fiets en zone van de naaste ontwikkeling) plus een mens die je op een veilige manier helpt zelfvertrouwen te krijgen in wat je aan het leren bent.

Vandaag speelde ik  voor het eerst in drie jaar een bordspel met de regenboogprins. Tot nu toe liep zo’n spel meestal uit in een woede-uitbarsting omdat de prins het verschrikkelijk moeilijk vindt om te verliezen. Maar dit spel speelden wij niet tegen elkaar! Nee, in dit spel speelden wij samen. Wij waren samen de detectives die uit moesten zoeken wie de magische ring van de koning had gestolen. Je snapt het al, het principe van steun ego kon opnieuw worden uitgevoerd. We speelden het spel helemaal uit en zelfs nog een keer. En weer zag ik het zelfvertrouwen van de prins groeien. Ik dank de vernuftige geesten die de tandem en het spel ‘wie heeft het gedaan’ hebben bedacht. Nu op zoek naar een vorm die de steun ego’s van de regenboogprins gaan helpen om om te gaan met spanning en frustratie, opdat, om met de woorden van de prins zelf te spreken ‘het laatste level van overwinnen van moeilijkheden’ bereikt kan worden. Tips welkom! (Een therapeut heeft ie al)