LaChapelle

Zo tegen het einde van ieder jaar maak ik de balans op. Wat heb ik gedaan? Waar ben ik tevreden over? Wat had ik willen doen maar is niet gelukt? Hoe was mijn levensgevoel?

Toen ik nadacht over het woord ‘thuis’ zocht ik eerst een beeld dat iets over mijn ervaring van het afgelopen jaar vertelde. Ik kwam bij dit beeld uit; Jezus en Boeddha onder de boom in het licht. Boeddha staat voor mij voor de aanvaarding en acceptatie van het leven zoals het is. Jezus nodigt me altijd uit om liefdevol en inclusief te leven, wat voor mij betekent dat ik als ik sterk ben, meer draag dan wie dat even niet kan. En als ik zwak ben, om hulp durf vragen.

In 2018 ging mijn sterke tante Truus van 93 jaar oud, doordat ze haar schouder brak, naar een verpleeghuis, waar ze verschrikkelijk moest wennen aan het afhankelijk zijn van anderen. Dat deed ook mijn ouders wel veel. Ze besloten iedere week naar haar toe te gaan. Ik probeer ook af en toe te gaan, maar het is wel passen en meten in de agenda.

In 2018 begon mijn lieve zus, die chronisch ziek is, te tekenen en schilderen. Vanuit de rust en stilte die ze nodig heeft, kwamen er boeiende beelden tevoorschijn, waar ik vol bewondering naar keek.

In 2018 noemde de regenboogprins mijn schoonouders voor het eerst ‘opa en beppe’ en later mijn ouders ‘opa en oma’. Hij ging weer af en toe spelen met zijn pleegbroertje, hij ontwikkelde een eerste vriendschap en verloor die ook weer. Hij vond het leuk om samen te spelen en hij deed voor het eerst echt alle belangrijke lessen mee op school.

In 2018 vond de regenboogprins wat meer rust en aanvaarding van zichzelf bij ons. Niet alles in ons huishouden hoefde meer om hem te draaien en er kwam wat rust en ruimte voor Egbert en mij om ook onze eigen agenda’s met wat eigen liefhebberijen te vullen. Het gevolg was dat Egbert een andere baan vond en ik mijn kunstenaarschap weer meer oppakte. Ik heb veel, heel veel exposities bezocht en ontdekte een oude liefde in mijzelf, namelijk die van het tekenen. Als we een weekend zonder de prins hadden probeerden Egbert en ik afspraken te plannen met vrienden, of we gingen naar het theater.

Hoe was het ‘thuis’ dit jaar?

Het was denk ik toch wel ‘alle ballen hoog houden’, zij het wat minder zwaar dan de drie jaar hiervoor, doordat we een goede basis voor alle hulpverlening om de regenboogprins heen hebben gelegd waardoor we nu sneller kunnen handelen en elkaar goed verstaan. De familie van de prins bezoeken we geregeld. Onze eigen levens zijn stabiel en tegelijk is er genoeg beweging. Zelf wil ik denk ik soms nog meer dan dat er mogelijk is. Dat is op zich niet nieuw, maar voor mij wel een aandachtspunt. Vandaar die Boeddha en Jezus wiens levenslessen mij helpen in balans te blijven. En die boom? En dat licht? Ik zie dat als de eeuwenoude magie, de liefde Gods, die mensen in het licht wil plaatsen. Daar voel ik ons wel in staan. Ons gezin, onze families, onze vrienden.