Ik hou al jaren nadrukkelijk NIET van Sinterklaas. Door het hele gedoe rondom de Pieten is dat nog minder geworden. Voor de regenboogprins is de tijd spannend en verwachtingsvol en tegelijk verschrikkelijk vermoeiend. Maar hij houdt er wel van, dus we moesten er wat mee.  Hoe vond  ik als Sinterklaashater en pleegouder een goede weg in deze tijd? Samen met mijn lief pakten we het als volgt aan:

1. We hebben er vooraf zo min mogelijk aandacht aan besteed. Niet naar de intocht, geen Sinterklaasjournaal kijken. Wel wekelijks een klein cadeautje in zijn schoen (van ons, niet van de Sint). Het gevolg was dat de prins een week van te voren zei; het duurt nog wel een maand voordat het Sinterklaas is toch?Wij hebben dat lekker zo gelaten.

2. De week voor vijf december hebben we samen surprises bedacht en gemaakt voor op school en de familiefeestjes. Effect: veel voorplezier en heel veel weten over wat de rest van de familie krijgt, daardoor minder bezig met zichzelf.

3. Zelf goed nagedacht over een mooi cadeau, dat past bij zijn ontwikkeling en waardoor hij weet hoe trots hij op zichzelf mag zijn door alles wat hij heeft bereikt het afgelopen jaar.

4. Tijdens de feesten zelf ervoor gezorgd dat de prins (en neefje) het laatste cadeautje krijgt, dit deel bracht hij zelf in tijdens het festijn. Dan was het beter te verdragen dat de cadeautjes op waren.

Het plan werkte. Uitgezonderd een snotverkouden woensdag vijf december waar ik een uitgelaten volledig uit zijn balans geraakt blij maar gesloopt jongetje van school haalde, ging het eigenlijk heel erg goed.

Vijf december ‘s avonds maar één kleine huilbui in de avond toen het al weer afgelopen was. En daarna nog een paar dagen leuke dingen bedenken voor het feestje dat een paar dagen later nog in Zwolle gevierd zou worden. Het feestje daar was leuk en gezellig waar neefje en prins achteraf samen met de cadeaus konden spelen. Geen huilbui, geen onvertogen woord en op tijd vertrokken. Gisteravond was het allemaal voorbij en ging het nog een keer even mis bij het naar bed brengen. Ik denk dat hier de spanning van pleegzoon, maar ook van pleegouders moest ontladen. Nadat alles weer goedgemaakt en verzoend was ging hij tevreden slapen.

Deze ochtend ontvingen we de evaluatie. Een kleine afterparty met een pantoffel met een briefje er in, verbonden aan een zoektocht via gedichtjes naar een cadeau. Kleine zelfgemaakte gelukscadeautjes en vooral heel veel kusjes. Vol snot weliswaar, waardoor lief nu ook ziek is en ik hoop dat die twee vuilniszakken die ik als baby tot me heb genomen voldoende weerstand op hebben geleverd voor mijn laatste twee schoolweken.

Ik ben best tevreden. Volgend jaar door op deze weg. En gelukkig is de Sint weer een heel jaar van de agenda verdwenen!