‘Joris Goedbloed’ noemde mijn moeder mij soms toen ik tiener was. Met verve verdedigde ik de goedheid van de mens. Uiteraard waren er slechte mensen. Mensen die overheersten en onderdrukten, die rijk werden ten koste van anderen of die manipuleerden. Maar de mensen die ik tegenkwam waren allemaal goed. Ze hadden alleen iets ergs meegemaakt, of hadden iets verkeerd aangeleerd waardoor ze zo reageerden als ze deden. Ik verdedigde de mens.

Inmiddels ben ik geen tiener meer en herinner ik me sluwe ogen die me opnamen om te kijken of ze me konden bedriegen. Ik herinner me wrede ogen, van mensen die ik niet in mijn eentje zou willen tegenkomen. Ik herinner me ook vriendelijke mensen waarvan ik toch zeker wist dat ze hun eigen kind hadden misbruikt. Ik ben groter gegroeid en weet dat er veel slechtheid om me heen is. Maar bestaan er slechte mensen?  Bestaan er goede mensen? Is de mens ten diepste goed? Slecht? Dat weet ik al heel lang niet meer.

De regenboogprins heeft zijn eigen kijk op de zaak. Er zijn niet zo zeer goede of slechte mensen, er zijn vooral mensen die ‘aardig doen’ en mensen die ‘niet aardig doen’. Hij neemt gedrag waar en benoemt dat zonder verder te oordelen. Hij is geen heilig boontje en wordt echt wel woedend als iemand zijn kleine nichtje van de schommel duwt , maar hij kan het vergeven en dan gewoon weer met ze spelen. Hij kan kinderen en volwassenen uitschelden als hij over zijn toeren raakt, maar ik heb hem nog nooit horen zeggen dat iemand slecht is.

is de mens ten diepste geneigd tot alle kwaad? Ik herken het niet.

Is de mens ten diepste goed? Ook dat herken ik niet.

We kunnen goed doen en we kunnen kwaad doen. Soms bedoelen we het wel degelijk slecht. Dus ‘Joris Goedbloed’ ben ik niet meer. Eerder ‘Toos Twijfelaar’. Ik leer van de prins om het gedrag van mensen te benoemen en te beoordelen in plaats van hun wezen. Hoe het met hun diepste ‘zijn is laat ik graag aan de Eeuwige over.