De thee en koffie is ingeschonken. Nog een beetje onwennig maar ook verwachtingsvol zit ik op mijn stoel te kijken naar de mensen bij wie ik te gast ben. Het hoofdstuk ‘Verlies’ uit mijn boek ‘De verhalenkathedraal’ is uitgangspunt voor deze avond. Als ik het thema introduceer verschijnen verschillende denkrimpels boven ogen. Alsof er in ieders geheugenpaleis wordt gezocht naar mogelijk te delen herinneringen. Ik begin met het voorlezen van het verhaal over mijn boekenrekje. Zes minuten later is de kamer gevuld met bijzondere dingen. Nou ja, bijzonder…. een vergeelde pannenlap, een handspiegeltje, een hoed, een tijdens een vakantie gekocht sieraad en een babytruitje zeggen in eerste instantie weinig.

Maar bij ieder ding hoort een verhaal, een herinnering. Herinneringen  aan mensen die niet meer leven, aan de schoonheid van een buitenlandse stad, aan de liefde.

En zoals iedere keer als ik in een huiskamer zit en met mensen verhalen deel, merk ik dat de sfeer verandert. Na de eerste verhalen is het alsof de kathedraal, de sagrada Familia zich opent. Er ontstaat aandacht. Terwijl de avond zich voortzet loop ik steeds verder de kathedraal in. Vanuit aandacht onstaat er verbinding. De verbinding tussen de mensen die daar bij elkaar zitten. Verlangens worden herkend. Verdriet wordt gedeeld en erkend. En langzaam maar zeker onstaat er  kwetsbaarheid en openheid. Een zachte melodie die een willekeurige voorbijganger niet zou kunnen horen, speelt nu in de knusse woonkamer. Is het vertrouwd zoals dat voelt? Of toch wat onwennig? De groep zal met elkaar verder gaan na deze avond. Ik hoop dat er steeds meer ruimte komt voor eerlijkheid en kwetsbaarheid. Want daar zit de menselijke kracht. Daar ben ik van overtuigd. En onze levensverhalen zijn onze beschermjas om die kwetsbaarheid te omhullen.

Als ik weer thuis ben, laat ik de avond nog een keer aan me voorbij gaan. Opnieuw ga ik de kathedraal, de Sagrada Familia binnen. Het is er stil. Een gevulde stilte is daar. En in het maanlicht dat door de ramen naar binnen danst, zie ik een man met een hoed op, een baby met een liefdevol gebreid truitje, een ring aan een vinger, een rimpelige hand die een klein spiegeltje geeft, en de sterke armen van mijn vader die mijn boekenrekje in elkaar timmert.