Het is zo’n zaterdagmorgen. Zo’n morgen dat de regenboogprins lekker een ducky leest, dat ik de winteracousticmix op spotify aanzet, en dat ik een beetje social media afstruin. Zo’n morgen dat ik een nieuwe naam tegenkom; Ebba Pauli.  Zij was een Zweedse schrijfster en christelijke activiste die leefde van 1873-1941. 

Ik zoek op haar naam en ontdek dat ze een boek geschreven heeft genaamd ‘de kluizenaar’. Ik zoek door en ontdek dat iemand de verhaaltjes uit dat boek op film heeft gezet op youtube. Ik lees haar eerste verhaal over het thema ‘geluk’.  Ik voel me geraakt door het verhaal. Ik deel in de wijsheid van deze vrouw die iets minder dan 100 jaar geleden dezelfde leeftijd had als ik. “Geluk kun je alleen maar verwerven door een onrecht te begaan, en wat door onrecht wordt verworven brengt geen geluk.”

Ik kijk naar de regenboogprins naast me en denk aan de momenten dat hij de mensen ontmoet van wie hij gescheiden is, een groot onverzadigbaar gat lijkt zich op zo’n moment te openen. Een groot ongeluk. Een gemis dat hij op wil vullen met snoep, cadeautjes en alles wat dat gat tot zwijgen brengt.

Ik lees verder. “Er bestaat iets dat meer is dan geluk. Dat wat nooit vergaan is; vrede.”  Vrede versus geluk. Deze vergelijking kende ik tot nu toe niet. Maar ik herken het wel. In het woord ‘vrede’ herken ik begrip, tolerantie, solidariteit, aanvaarding en openheid.

Ik kijk nog een keer naar de regenboogprins die daar zo vredig zijn Ducky aan het lezen is. Ik hoop dat ik samen met hem, met mijn lief, mijn familie en vrienden, de mensen om mij heen in Vrede mag leven.

Wat een mooi levensinzicht op de zaterdagochtend.

Voor wie het verhaal wil lezen: